Recensie: Bovenhuids RECENSIE

Recensie: Bovenhuids – Dimitri Verbelen

In Bovenhuids van Dimitri Verbelen volgen we het leven van drie personages, die op het eerste zicht heel weinig met elkaar te maken hebben. Een deel van het verhaal speelt zich af in Congo waar Murhula Muhini wordt gedwongen om als kindsoldaat mee te gaan met Nakisisa, een onverbiddelijke oorlogsmachine. Verder volgen we Alain Dumont, een Belgische ontwikkelingswerker gestationeerd in Congo, die zich erg veel zorgen maakt over de toekomst van zijn zoon Dieumerci. Ten slotte volgen we Ronan, een Vlaamse jongen die in Aalst woont. Hij lijkt een heel normaal leven te hebben, maar niets is wat het lijkt achter de gesloten deuren van zijn thuis. Hun levens kruisen elkaar en krijgen onverwachte wendingen…

Zoals je uit de inleiding kan afleiden, is niet alles in Bovenhuids rozengeur en maneschijn. Als lezer krijg je al vanaf de eerste bladzijde te maken met een duistere problematiek, waar je absoluut niet vrolijk van wordt. Aanvankelijk verwacht je misschien enkel gruwel in de verhaallijn van Murhula Muhini, maar ook de andere hoofdpersonages worden er niet van gespaard. Als je niet van zulke verhalen houdt, kan ik je verzekeren dat je niet van dit boek zal houden.

We hebben in dit boek te maken met drie verhaallijnen. Van twee verhaallijnen kan je al snel begrijpen hoe ze bij elkaar zullen komen, maar van de derde is het nog een groot raadsel. Het is fijn om op dat vlak in het duister te tasten en in spanning verder te lezen om te weten te komen hoe al die personages zich met elkaar verbinden. Het verhaal komt in elk geval op een spectaculaire en verrassende manier samen, je blijft als lezer zeker niet op je honger zitten.

Dimitri Verbelen hanteert een vlotte schrijfstijl, die je zonder problemen door het verhaal loodst.  Het verhaal speelt zich deels af in een andere cultuur, zowel over het mooie als het minder mooie ervan, wat je wereldbeeld zeker kan verbreden. Het boek blijft ook genoeg dicht bij huis, waardoor lezers die wat minder ervaring hebben met zo’n soort boeken ook geboeid kunnen worden. Er is een fijne mix tussen Congo en België!

De uitwerking van de personages is iets wat nog beter kon. Je merkt duidelijk dat de schrijver een doel voor ogen heeft, en dat is namelijk het laatste hoofdstuk. Er wordt in het boek enkel beschreven wat belangrijk is voor dat plot, het komt op sommige momenten wat geconstrueerd over. Een van de verhaallijnen komt enkel in het eerste deel van het boek terug, en dan pas in het laatste hoofdstuk weer. In het midden van het boek komt hij helemaal niet voor. Ook de andere personages komen precies te weinig aan bod en worden dan te vaag uitgewerkt. Nu, ik kan me voorstellen dat andere lezers liever puur bij het verhaal blijven en dat die extra uitdieping niet nodig is. Persoonlijk heb ik liever erg rijke personages, waarbij het verhaal misschien soms afwijkt van de clou. Het is in elk geval iets om rekening mee te houden als je voor dit boek kiest.

Bovenhuids van Dimitri Verbelen is een rauwe roman, die misschien minder voor gevoelige zielen geschikt is. De verhaallijnen komen op een originele manier tot een episch hoogtepunt. 

Recensie:  Bovenhuids – Dimitri Verbelen