Recensie: Door het vuur RECENSIE

Recensie: Door Het Vuur – Sandra Brown

Een aanslag op het Pegasus Hotel in Dallas, 25 jaar geleden, verandert het leven van vader en zoon voor altijd. De vader, Majoor Franklin Trapper, wordt binnengehaald als held door Amerika en de wereld. Maar de zoon John, door velen gekend als Trapper, wordt verwaarloosd op meer dan één manier. Nu, op het jubileum van de aanslag wil Kerra Bailey, een journaliste in Dallas, een interview met de Majoor. Wanhopig naar een opening klopt ze aan bij Trapper, en hoopt daarmee de deur naar zijn vader te openen. Maar haar motivatie is meer dan alleen een interview. Ze heeft haar eigen connectie met die noodlottige dag.

Romantiek en intrige, dat is waar Door Het Vuur mee adverteert. Een zet naar waarheid, romantiek en intrige is waar het alle pagina’s om draait. En hoewel de naam Sandra Brown gelijk staat aan romantische thrillers, als ze zich meer op het plot zou richten en minder op de onnatuurlijke en geforceerde romance zou Door Het Vuur niet alleen een breder publiek aanspreken maar ook vloeiender lopen. Met horten en stoten komt de relatie tussen Trapper en Kerra op gang. Als lezer voel je je meerdere malen ongemakkelijk, niet alleen door John Trapper die blijkbaar geen anger management kent, noch dagelijkse hygiëne, maar ook door Kerra die zich meerdere malen in een hoek gedreven voelt, aangeeft dat ze hem niet wil zien en zich aangevallen voelt in haar privacy, maar Trapper die desondanks toch doorzet en haar grenzen niet respecteert. Brown schrijft hem als een echte Alpha, want is dat niet de droom van elke vrouw? (Spoiler: het antwoord is nee.)

Spijtig, want als personages zelf heeft Brown John Trapper en Kerra Bailey goed uitgewerkt. Ze vormen een goed team, maar de constante seksuele spanning voert zo’n boventoon dat het plot bijna compleet verdwijnt. Denk aan een heerlijk geurende curry, maar als je een hap neemt blijkt het zo pittig te zijn dat je een week niks meer proeft behalve de scherpe pepers die je tong gebrand hebben. Toch is het plot niet slecht. Een complottheorie die om zichzelf heen draait en zo alleen maar een warboel van losse eindjes lijkt komt tegen het einde van Door Het Vuur tot een vlammende explosie. Misschien dat de Engelse titel Seeing Red hier op doelt, en niet op de ‘zinderende’ spanning tussen Kerra en Trapper. Zelfs de seksscene, waar met veel bombarie naar wordt opgebouwd, voelde als een supermarkt romannetje.

Het is jammer dat Brown zich zo laat terugvallen op de clichés, haar schrijfstijl is namelijk aantrekkelijk en wil je aandacht vasthouden. Misschien is het na ruim 80 thrillers moeilijk om een origineel plot te vinden, maar Door Het Vuur is een teleurstelling, zelfs als dit het eerste boek is dat je van Brown oppakt. Laten we hopen dat ze zichzelf hervindt en haar volgende boek zich smaakvoller opstelt.

Recensie: Door Het Vuur – Sandra Brown