Recensie: De liefdesbrieven van Abelard en Lily RECENSIE

Recensie: De liefdesbrieven van Abelard en Lily – Laura Creedle

Wanneer Lily en Abelard per ongeluk een wand van hun klaslokaal beschadigen is dit het begin van een bijzondere relatie. Lily heeft ADHD praat ontzettend snel en is vrij onhandig. Door haar ADHD heeft ze ook concentratieproblemen op school. Abelard is juist ontzettend slim, knap, en heeft asperger, waardoor hij er niet van houdt als mensen hem aanraken en hij wat trager van begrip is. Ze wisselen telefoonnummers uit en door middel van citaten uit het boek De liefdesbrieven van Abelard en Heloïse, die ze allebei hebben gelezen, groeit hun relatie uit van vriendschap tot iets meer. Maar houdt hun relatie stand?

De liefdesbrieven van Abelard en Lily is een ontzettend schattig en ontroerend verhaal die de lezer echt laat inzien hoe het is om te leven met ADHD en asperger. Dit is een heerlijk boek om bij weg te zwijmelen en te genieten van de liefheid die dit verhaal uitstraalt. Maar daarnaast snijdt het boek ook hele realistische onderwerpen aan, zoals hoe het is om te leven met ADHD en asperger. De auteur van De liefdesbrieven van Abelard en Lily, Laura Creedle, heeft daarnaast zelf ADHD, dus die weet als geen ander hoe het is om met ADHD te leven en wat dat inhoudt. Dat maakt dat dit boek realistisch geschreven is en ga je als lezer volledig meeleven met Lily en haar ‘Lily-momenten’, zoals haar beste vriendin ze noemt wanneer Lily iets doet wat alleen zij kan doen, zoals zo wild met haar armen slaan dat ze iemand in het gezicht slaat met een broodtrommel. Maar we lezen ook hoe het is als Lily haar pillen niet heeft ingenomen en ze zich niet goed concentreert op de woorden van degene met wie ze aan het praten is. Zo praat ze met haar professor, maar sommige woorden kan ze niet goed opvangen. Zo lezen we: “Zoals je ziet Michaels-Ryan, heb ik een tadelier voor je ingevuld. Je moeder moet haar kantening etten en het terugsturen naar het kantoor, voordat je kunt bezugbo inne kas...”

Daarnaast heeft de hoofdpersoon Lily ontzettend veel humor en zal je jezelf erop betrappen dat je meermaals hardop zit te lachen. "Bovendien hadden ze een onverklaarbaar vertrouwen dat het besluit wie zou blijven leven en wie zou sterven, genomen kon worden op basis van rationeel overleg. In werkelijkheid zou hun schuilkelder natuurlijk direct in beslag genomen worden door gespierde fitnessfanaten die totaal geen belangstelling hadden voor het overleven van de menselijke soort en jarenlang gewerkt hadden aan het bereiken van hun fysieke superioriteit en minimale beharing. Dat leerde je op de gewone school." Dit voegt de benodigde luchtigheid toe in het verhaal, waardoor je het boek alleen maar nog sneller uit wilt lezen omdat je geen genoeg van Lily en Abelard kan krijgen.

De liefdesbrieven van Abelard en Lily heeft een ietwat open einde. Persoonlijk hoop ik dat Laura Creedle een vervolg op dit boek schrijft. Het verhaal, de karakters en de humor zorgden ervoor dat dit een boek was die je in een ruk uit wilt lezen.

Recensie: De liefdesbrieven van Abelard en Lily – Laura Creedle