Recensie: De belofte RECENSIE

Recensie: De belofte – Friedrich Dürrenmatt

Een schrijver van misdaadromans stapt na een congres in de auto bij een Duitse commissaris. Wat volgt is het verhaal van een gedreven detective met onorthodoxe methodes.

Matthäi is een ster op het gebied van detectivewerk, maar op sociaal gebied laat hij een hoop liggen. Zijn hele persoonlijkheid is gericht op leven om te werken. Dit maakt hem kil en berekenend. Als er een moord wordt gepleegd op een jong meisje belooft hij de ouders echter in een vlaag van onbedoelde ‘zwakte’ dat hij de moordenaar zal vinden, wat het ook kost, zich niet beseffend dat hij zich vastlegt voor de rest van zijn leven.

150 pagina’s slechts telt dit extreem dunne boekje, De Belofte, van Friedrich Dürrenmatt. Je zou toch denken: nooit genoeg om een compleet verhaal in te verwerken, laat staan een verhaal met kaderverhaal daar omheen gebouwd. Toch lukt het Dürrenmatt om 150 pagina’s lang je aandacht stevig vast te houden. Het mysterie dat zich vanaf de eerste vluchtige blik op de plaats delict ontrafeld zal je niet meer los laten totdat je in alle tevredenheid De Belofte hebt dichtgeslagen.

Helaas is dat niet mogelijk. Het boek in alle tevredenheid dichtslaan welteverstaan. De ontknoping die Dürrenmatt aan het licht brengt is zo bizar en ongehoord, geen enkele romanschrijver, laat staan die van een misdaadroman, zou zich aan deze opbouw wagen. Een hoogtepunt dat een bittere smaak in je mond achterlaat, maar zo goed een weergave geeft van het alledaagse politiewerk. Hoeveel toeval er eigenlijk nodig is om tot een goede afloop te komen, en hoe vaak het mis gaat. De Belofte werpt een compleet nieuw licht op de clichés waar schrijvers zich binnen dit genre maar al te vaak schuldig aan maken en doet dit zonder het verhaal minder spannend of saai te maken. Integendeel, je flitst door de bladzijden en wilt alleen maar verder, verder naar dat laatste hoofdstuk, want daar komt alles goed, daar geloof je heilig in. En dan vermorzelt Dürrenmatt alle hoop die je had verzameld, die je naar het einde dreef.

Uiteindelijk bijt De Belofte zich in je vast en laat een nagalm achter die je niet in de koude kleren gaat zitten. Wat een juweeltje heeft Dürrenmatt ons gegeven en wat een geluk voor ons dat De Belofte eindelijk is vertaald naar onze moedertaal. Het mocht tijd worden, want we hebben een hoop gemist zonder het werk van Dürrenmatt.

Recensie: De belofte – Friedrich Dürrenmatt