Recensie: Negen volmaakte vreemden RECENSIE

Recensie: Negen volmaakte vreemden – Liane Moriarty

Negen gasten verzamelen zich in een exclusief wellnessresort. Sommigen zijn hier om af te vallen, anderen proberen hun leven een gezonde draai te geven, en een enkeling is er nog niet aan toe om de precieze reden van het bezoek onder ogen te zien. Ondanks alle luxe, meditatie en mindfulness is iedereen zich ervan bewust dat ze ook flink aan het werk moeten. Maar niemand kan zich voorstellen hoe zwaar de komende tien dagen zullen worden.

Frances Welty, een voormalig succesvol romanschrijfster, arriveert bij Tranquillum House met een pijnlijke rug en een gebroken hart. Ze is direct gefascineerd door haar medegasten. De meesten van hen zien er totaal niet uit alsof ze een detoxkuur nodig hebben. Maar degene die haar nog het meest betovert is de eigenaresse van het resort. Kan deze vrouw werkelijk alle antwoorden hebben waarvan Frances niet eens wist dat ze die zocht? Moet Frances haar twijfels overboord gooien en zich volledig overgeven aan het bijzondere programma dat Tranquillum House aanbiedt – of moet ze maken dat ze wegkomt?

En het duurt niet lang voordat iedere gast in Tranquillum House zich dit begint af te vragen…

Het begint al met een epiloog in een ziekenauto die zoveel vragen oproept en je totaal nog niet kunt rijmen met het verhaal. Dit vergeet je ook weer snel, maar op een later moment blader je toch weer terug naar deze mysterieuze epiloog die dan veel vragen beantwoordt.

Wat Liane Moriarty fantastisch doet is het introduceren van personages. Alle negen vreemden, leer je kennen. Ze start dan ook met Ben en Frances en na 50 pagina’s is het duidelijk wie wie is. Beetje bij beetje gooit Liane Moriarty een nieuw personage in Negen volmaakte vreemden. Erg knap dat je als lezer echt van iedereen en alle problemen gaat houden.

Negen volmaakte vreemden blijft continu vragen oproepen: hoe perfect is de Mascha – de eigenaresse van het resort – eigenlijk? En wat gaat er gebeuren met de tijdelijke inwoners. Geen moment verveelt het verhaal. En ondanks de dikke pil – zoals Negen volmaakte vreemden er van buiten uitziet – blijf je geboeid tot het eind.

Ik vind het boek in een woord: fantastisch. Ik ben fan geworden van deze vrouw en wil nog meer van haar lezen. Hoe zij de personages aan je kan binden alsof het je vrienden zijn is bijna eng en zodra je Negen volmaakte vreemden uit hebt, val je in een kleine dip.

Dat een boek zo’n impact op je kan hebben zegt genoeg. Het is en blijft lastig om iets te vertellen over het verhaal zonder ook maar iets te verklappen. Mijn advies is dan ook: heb je nog twijfels? Lees Negen volmaakte vreemden en je zult zelf zien hoe Liane Moriarty ook jou kan betoveren.

Recensie: Negen volmaakte vreemden – Liane Moriarty