Recensie: Duivelskruid RECENSIE

Recensie: Duivelskruid – Marita de Sterck

Wanneer het einde nadert voor de oude en bijzondere Tanne, ontrafelt Yara in de zorg voor haar oma steeds meer van het verleden. Tanne, die zo bezig was met haar bijzondere kruiden en angsten voor de duivel. Haar moeder, die haar oma voor Yara verzweeg en altijd nog zo boos is op Tanne. Maar wanneer ze zo dicht bij de waarheid is, wil ze het dan nog wel weten? Kan ze haar eigen pijn opzij zetten om het sterven van Tanne te verlichten?

Duivelskruid speelt zich af op een boerderij in de eerste helft van de vorige eeuw. Ook wanneer je niets weet over deze periode ervaar je al snel wat van de sfeer, de vooroordelen en de cultuur van toen. Duivelskruid vertelt realistisch over de pijnpunten van een vorige generatie. De heftige angst voor het bovennatuurlijke die de jeugd werd ingeprent. De duivel die je komt pakken en pijn komt doen. Er wordt niet om de pijn heen gedraaid maar deze wordt volledig in beeld gebracht. De heftige taal en kleurige voorbeelden zorgen dat niet iedereen dit boek leuk of fijn zal vinden om te lezen. Tijdens het lezen werd ik meerdere malen echt misselijk van de omschrijvingen van sommige rituelen. Maar ook zorgen de emotionele verhaallijnen regelmatig voor een brok in je keel. Het is duidelijk dat Marita de Sterck weet waar ze het over heeft en je kan meevoeren. 

Tijdens het lezen is  het soms even zoeken naar wat de oude woorden betekenen en ook de namen van karakters voelen oud aan. Voor de Nederlandse lezers is het wennen aan de woorden uit België. Dit maakt dat het boek niet makkelijk leesbaar is of aanvoelt als licht leesvoer. Duivelskruid valt officieel in de categorie Young Adult. Toch lijkt Marita de Sterck meer te schrijven voor de oudere generatie. Je moet echt gaan zitten voor het boek, ook al is het zo dun. 

Met zijn 172 pagina's worden er enorm veel karakters beschreven. Ook zijn er flashbacks en gebeurt er veel in de verhaallijn.  Daarnaast worden ook nog eens een aantal grote thema’s van het leven besproken zoals geheimen, spijt, familie, dood en geloof. Soms zorgt dit dat het wat te druk en overspoelend wordt. Sommige zaken worden mooi uitgediept maar een aantal onderwerpen lijken een beetje te blijven ‘hangen'.

Marita de Sterck heeft een bijzonder en meevoerend boek geschreven, maar er zou veel meer ingezeten kunnen hebben.

Recensie: Duivelskruid – Marita de Sterck