Recensie: Over de grens RECENSIE

Recensie: Over de grens – Irène Storm

Luuk en Tess gaan met hun moeder mee op vakantie naar Nederland. Hun vader blijft achter in Spanje omdat hij geen vrij kan krijgen van het werk. Luuk vindt het vooral heel erg dat ook zijn hond Pepper niet mee kan naar Nederland. Als blijkt dat Luuks moeder na de vakantie niet meer terug wil naar Spanje, naar hun vader, grijpt angst Luuk bij de keel. Hoe moet het nu verder? Wanneer zal hij Pepper en hun vader weer te zien krijgen?

Wat een aangrijpend thema heeft dit jeugdboek! Het verhaal over internationale kinderontvoering vanuit het oogpunt van het kind, is er eentje dat je bij de keel grijpt. Als ouders het niet meer met elkaar kunnen vinden en uit verschillende landen afkomstig zijn, geeft dat bijkomende problemen. Om zomaar de kinderen weg te halen uit hun vertrouwde omgeving en ze zonder medeweten van je partner bij hem of haar weghalen, is niet goed te praten. Toch is er in Over de grens ruimte voor dialoog. Er wordt gekeken naar het waarom en er wordt nagedacht over een oplossing. In dit geval willen de ouders uiteindelijk wel het beste voor hun kind, maar dat is jammer genoeg niet altijd zo. Wat als de ouders de kinderen gebruiken om elkaar te kwetsen? Hoe moet dat voelen voor de kinderen? Weg van alles wat je kent en onder de zorg van een verbitterde ouder die meer met zichzelf bezig is dan met jou.

Over de grens wordt verteld vanuit het oogpunt van Luuk en dat maakt dat het boek vol staat met vragen die door Luuks hoofd spelen. Die vragen komen ook binnen bij de lezer en zetten aan tot nadenken. Wanneer gaan we zo op in ons eigen verdriet en onze frustratie, dat we niet meer kunnen zien dat anderen in onze omgeving het ook moeilijk hebben met de situatie?

De schrijfstijl van Irène Storm is helder en past perfect bij de gedachten van een tienjarige. Over de grens is hierdoor erg geschikt voor de doelgroep van 8 tot 10 jaar. De gevoelens van Luuk zijn herkenbaar, ook al is de situatie waar Luuk in zit dat waarschijnlijk niet. Het boek leest erg vlot en is opgedeeld in hoofdstukken met een titel die telkens al wat nieuwsgierig maakt over wat er komen gaat.
De Spaanse woorden die in het boek gebruikt worden geven wat extra sfeer. Ze zijn niet altijd direct vertaald, maar hun betekenis blijkt wel goed uit de tekst en vaak komt de vertaling een paar zinnen later toch nog.

Luuk is erg goed uitgewerkt. Je krijgt als lezer het gevoel dat je deze jongen echt kent. De rest van het gezin en de familie blijft toch erg op de vlakte. Is dat erg? Nee, er is voldoende diepgang in de beschreven situaties om een jonge lezer een goed beeld te geven.

Over de grens is in eerste instantie geschreven ter ere van het tienjarige bestaan van het Centrum IKO (Internationale KinderOntvoering). Dat Centrum is er voor iedereen die te maken heeft met kinderontvoering in Nederland.

Toch mag je Over de grens niet zomaar bestempelen als een ‘jubileumboekje’. Het is een volwaardig jeugdboek waar veel kinderen van kunnen genieten. Al is genieten misschien niet het juiste woord, aangezien het thema een droevige noot veroorzaakt door een groot deel van het boek heen. Irène Storm vertelt met geen woord teveel een prachtig verhaal.

Recensie: Over de grens – Irène Storm