Recensie: Er is niemand bij de kalveren RECENSIE

Recensie: Er is niemand bij de kalveren – Alina Herbing

Christin zit vast. Vast in haar omgeving, vast in haar relatie en bovenal vast in haar droombeeld. Zolang ze zich kan herinneren wilde ze al naar Hamburg. Weg van dit vergeten dorp ergens midden in Mecklenburg, waar ze niet verder komt dan koeien melken en tarwe oogsten. Dan opeens, als door de hemel gezonden, betreedt Klaus het toneel, een technicus uit Hamburg. Christin ziet voor het eerst in haar leven een vluchtroute. 

Er Is Niemand Bij De Kalveren is het debuut van Alina Herbing, een krachtig verhaal over Christin, een vrouw halverwege de twintig die zichzelf vast ziet in het leven wat ze nu leidt. Voor een boek dat zo weinig vertelt weet deze jonge schrijfster een fantastisch verhaal neer te zetten. Er zit nog geen maand tussen het begin en het einde, maar Er Is Niemand Bij De Kalveren neemt je mee in een keur aan emoties. De frustratie over het simpele leven op het land, de pijn naar haar vriend Jan en diens vader die haar nooit zal accepteren, de passie die zich uitstraalt voor haar vanaf de stad en de technicus Klaus die voor haar alles belichaamt wat met vrijheid te maken heeft. En daardoorheen gewoven de gelatenheid waarmee ze alles ondergaat, niet alleen de verknipte relatie met haar machtig jaloerse vriend, maar ook de gevoelens die ze zelf heeft. Het werpt een bijna laconieke situatie op die ze wegspoelt met een flinke dosis goedkope Kirsch en de affaire die ze begint met Klaus. 

Wat Alina Herbing als buitengewoon sterk punt opgooit voor zichzelf is de fantastisch beeldende manier waarop ze het simpele landleven beschrijft. Je gaat je zelf afvragen hoe Christin het in hemelsnaam volhoudt in een omgeving die zo weinig te bieden heeft. Als je de hele dag niks anders doet dan opstaan, koeien melken, velden maaien en dan misschien eens een dorpsfeest waarbij iedereen zich helemaal klem drinkt, en dit alles in de brandende hitte van een zomer die nooit lijkt te eindigen dan moet je op een gegeven moment compleet gek worden. Dat blijkt dus ook uiteindelijk het geval bij Christin. Gooi daar ook nog een vader bovenop die zwaar alcoholist is en de dichtstbijzijnde psychiatrische instelling zou je met open armen ontvangen.

Er Is Niemand Bij De Kalveren is een frisse wind in een zee van nieuwe schrijfsters. Alina Herbing onderscheidt zich als geen ander en weet je elke bladzijde te boeien zonder daarbij haar geloofwaardigheid te verliezen. Aan het eind van het boek zul je even diep zuchten, het boek wegleggen en je hoofd schudden, om vervolgens driftig op zoek te gaan wanneer ze haar nieuwe boek uit zal brengen.

Recensie: Er is niemand bij de kalveren – Alina Herbing