Recensie: Dagboek van een muts 12: Liefdeskriebels RECENSIE

Recensie: Dagboek van een muts 12: Liefdeskriebels – Rachel Renée Russell

Nikki is verliefd! Of zoals ze het zelf zegt: Ze lijdt aan een ernstig geval van CRUSHITIS! Haar oog is gevallen op Brandon en het lijkt erop dat Brandons oog ook op haar is gevallen. Nikki kijkt uit naar de zomervakantie, want die kan volgens haar nu niet meer stuk. Daar vergist ze zich in, want haar hele planning wordt overhoop gehaald en op de koop toe brengt de uitwisselingsleerling die ze moet rondleiden haar nog meer in de war. Als dat maar allemaal goed afloopt…

In dagboek-stijl een boek schrijven is geen nieuwigheid meer voor Rachel Renée Russell. Ze is met Liefdeskriebels aan haar twaalfde deel in de Dagboek van een muts-serie toe en je zou denken  dat dit van haar ondertussen een ware kenner maakt. De lijntjes op de bladzijden, waar de tekst op geschreven is, geven je als lezer al visueel het gevoel dat je echt een dagboek aan het lezen bent. Tel daarbij de uitroeptekens, het gebruik van blokletters om een woord te beklemtonen, de smileys en de doorgekraste woorden bij op, en je krijgt helemaal het gevoel dat je echt de tekst van een puber aan het doornemen bent. De vormgeving van het boek verdient dan ook een dikke pluim en past volledig binnen het concept.

Ook de illustraties die doorheen Dagboek van een muts 12: Liefdeskriebels te vinden zijn, dragen bij aan de sfeer. Een ongedwongen, licht humoristische en blije sfeer. Toch heeft deze medaille ook een keerzijde. In de illustraties worden alle personages knap, blank en modieus gekleed afgebeeld. Dat leidt toch tot een stereotype beeldvorming en tijdens het lezen valt dat ook echt op. Het boek leest als een film. Een film over tienermeisjes die niet verder kijken dan hun neus lang is en eigenlijk alles hebben wat hun hart begeert, maar dat niet altijd zelf beseffen en dan moord en brand schreeuwen als het even niet goed gaat. Om het in twee woorden samen te vatten: verwend gedrag! Maar wat is er mis met verwend gedrag als het onderhoudend is en als over de hele lijn van het boek dezelfde toon wordt vastgehouden en het nergens verkrampt aanvoelt? Helemaal niks. Je moet er gewoon van houden.

Het doelpubliek is bij Dagboek van een muts 12: Liefdeskriebels erg duidelijk, jonge tienermeisjes, en voor deze doelgroep is het boek ook uitermate geschikt. Er zitten genoeg herkenbare gênante situaties in. Situaties die bijna alle meisjes van Nikki’s leeftijd wel meegemaakt hebben. Wat dat betreft schetst dit boek een vrij realistisch beeld want op een ludieke manier worden de gevoelens van jonge meisjes in het algemeen even onder de loep genomen.

De erg vlot leesbare schrijfstijl, met de accenten op bepaalde woorden en de smileys, zorgt ervoor dat dit boek ook voor de minder geoefende lezers aantrekkelijk is. Niet elke tiener kan zich door grote lappen tekst heen werken zonder te gaan puffen en daar heeft Rachel Renée Russell goed op ingespeeld.

Al met al is Dagboek van een muts 12: Liefdeskriebels ontspannende lectuur voor de 10 tot 12-jarige meisjes. Niets meer of niets minder. Een beetje eenvoudig, maar wel erg vermakelijk. Fans van de reeks zullen dit deel ook weer erg kunnen smaken.

Recensie: Dagboek van een muts 12: Liefdeskriebels – Rachel Renée Russell