Recensie: De buitenjongen RECENSIE

Recensie: De buitenjongen – Paolo Cognetti

De buitenjongen volgt het verhaal van een man uit de stad die verlangt naar de rust van de bossen. Hij besluit erop uit te trekken en gaat voor lange tijd in de Alpen verblijven. Maar voor hoe lang, dat weet hij nog niet. Om de vrijheid extra te voelen heeft hij geen einddatum gesteld aan zijn verblijf in de bossen. Na een tijdje merkt de man dat hij eenzaam is. Dat je dat niet alleen bent wanneer je daadwerkelijk alleen bent, maar je kan ook heel eenzaam zijn in het dagelijks leven en de drukte die daarbij hoort. Al snel ontmoet de man andere mensen in de bossen en krijgt hij een speciale band met de bosbewoners. 

Met De buitenjongen heeft Paolo Cognetti een boek geschreven waarbij je als lezer extra gaat nadenken. Je ontdekt de ware betekenis van eenzaamheid en na een tijdje zul je gaan verlangen naar een moment in de bossen, zoals de man die beleeft. De buitenjongen is geschreven vanuit de ik-vorm. Hierdoor lijkt het alsof Paolo Cognetti zijn levensverhaal rechtstreeks aan jou als lezer vertelt. Daarnaast zul je als lezer gaan nadenken over de ware betekenis van eenzaamheid en zul je gaan nadenken over de zin van het leven. De buitenjongen is een prachtig filosofisch boek waardoor je extra zult gaan nadenken over je eigen leven. Paolo Cognetti heeft een zeer prettige schrijfstijl, naast de ik-vorm spreekt de bijna poëtische teksten de lezer erg aan. De omgeving wordt geschetst tot in de kleinste details. Hierdoor waan je je als lezer bijna echt in de bossen in de Alpen. Naast de omgeving, worden ook de bewoners van het bos tot in het kleinste detail beschreven. Zo lees je over de reeën die in de omgeving lopen en lees je over een haas die het hoofdpersonage in de gaten houdt. 

Concluderend is De buitenjongen een prachtig boek voor iedereen die nadenkt over de zin van het leven. Iedereen die zichzelf weleens eenzaam voelt of juist verlangt naar wat rust en eenzaamheid. En wat eenzaamheid doet met een mens, dat lees je in De buitenjongen. 

Recensie: De buitenjongen – Paolo Cognetti