Recensie: Hoe mooi je bent RECENSIE

Recensie: Hoe mooi je bent – Ule Hansen

Hoe mooi je bent is de tweede thriller van Ule Hansen over hoofdpersoon Emma Carow. Emma is profiler bij de Duitse politie en staat bekend om haar baanbrekende analyses. In Hoe mooi je bent wordt haar hulp ingeroepen bij een huiveringwekkende zaak.

De Poolse politie heeft drie mysterieuze brieven ontvangen van vrouwen die claimen dat ze worden vastgehouden en verschrikkelijke vernederingen moeten ondergaan. Omdat de brieven in het Duits zijn geschreven, wordt de Berlijnse politie erbij gehaald. Emma moet zien uit te vinden of de brieven echt zijn, of het om een politieke kwestie gaat of slechts een wrede grap zijn. De dader is in elk geval slim, heel slim, en lijkt Emma en haar team steeds een stap voor te blijven. Of loopt hij juist vlak achter haar?

Ule Hansen is een pseudoniem van een schrijversduo, bestaande uit de Duitse Astrid Ule en de Amerikaan Eric Hansen. Astrid Ule studeerde etnologie, met als doel de mens en de dingen die hij doet beter te kunnen begrijpen. Dit is goed terug te zien in de schrijfwijze.

Dat deze twee schrijvers een gouden combinatie zijn, bewezen zij al met de thriller Negendoder; het eerste deel in deze trilogie en voorloper van Hoe mooi je bent.

Toch is dit tweede deel ook als op zichzelf staand boek te lezen. Er worden verwijzingen gemaakt naar het eerdere deel, maar deze worden voldoende uitgelegd om voor de lezer te kunnen begrijpen wat zich voor Hoe mooi je bent heeft afgespeeld, zonder hier te diep op in te gaan.

De schrijfstijl is beeldend en sommige scenes zouden zo uit een script voor toneel of film kunnen komen. Dat is ook niet zo raar, als je bedenkt dat het schrijversduo eerder ook scripts samen schreef. Er is goed nagedacht over de beweging van elk personage in bepaalde situaties, wat zij eten, hoe zij zich gedragen en wat ze -al dan niet tussen de regels door – zeggen. Dit maakt dat elk personage levend wordt, wat een verfilming aanmoedigt.

De hoofdpersoon, Emma Carow, is een geniale profiler die bekend staat om haar koppigheid. Emma heeft een donker verleden waar zij een trauma aan over heeft gehouden, wat een schaduw werpt op alles wat zij doet. Elke handeling, elke gedachte, voert zij onder invloed van de littekens die zij met zich meedraagt.

Ule Hansen heeft haar zeer levendig neergezet en een uiterst geloofwaardige persoonlijkheid gegeven, compleet met goede en slechte eigenschappen.

In Hoe mooi je bent raakt Emma betrokken bij een zaak die letterlijk grenzen overschrijdt, als de Poolse politie brieven in het Duits toegestuurd krijgt waarin noodkreten staan als ‘Help me alsjeblieft, hij zegt dat hij me in stukken zal scheuren’, en ‘Ik zit in een hondenkooi en moet hondenvoer eten’. Ongewild raakt Emma verstrikt in een politiek spel tussen de Duitse en Poolse politie, terwijl zij maar één ding wil; de zaak oplossen en het slachtoffer redden. Ondertussen blijven de brieven binnenkomen en wordt de zaak steeds gruwelijker.

Het schrijversduo heeft haar bronnen goed gevolgd en hiermee het werk van een profiler geloofwaardig geschetst.

Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Berlijn, met een dusdanig gedetailleerde beschrijving van straten, pleinen en parken, dat de lezer niet alleen bijna de omgeving voor zich ziet, maar het hele verhaal desgewenst zou kunnen volgen op bijvoorbeeld Google Maps.

De spanning wordt naarmate het boek vordert behoorlijk opgevoerd. Waar Emma in het begin vooral bezig is met het oplossen van een puzzel, moet ze aan het eind letterlijk vechten voor haar eigen leven. Hiermee laat zij zien dat zij een sterke persoonlijkheid is, die interessant genoeg is voor een film. Het boek eindigt met een cliffhanger, die de nieuwsgierigheid naar het volgende deel flink aanwakkert.

Recensie: Hoe mooi je bent – Ule Hansen