Recensie: The Binding RECENSIE

Recensie: The Binding – Bridget Collins

Emmett heeft een ziekte waar zijn ouders geen raad mee weten. Hij krijgt momenten van gekte en wordt dan gevaarlijk voor iedereen die in de buurt is. Toch lijkt hij aan de beterende hand en alles wijst erop dat hij zijn oude krachten volledig terug zal krijgen. Tot er op een dag een brief wordt gebracht waarin Emmett wordt gevraagd om leerling te worden bij de boekbinder. Wat zal er daar met hem gebeuren? Er wordt gezegd dat ze een heks is en zijn vader heeft hem altijd verboden om boeken te lezen, maar zijn ouders zijn onverwurmbaar en Emmett wordt de leerling van Seredith.

De geheimen die in het begin van het boek aanwezig zijn worden op een klassieke manier aangebracht bij de lezer. Er is de voor Emmett verboden kamer, waar Seredith de klanten ontvangt die een boek komen laten binden. Dit prikkelt de nieuwsgierigheid van Emmett, maar tegelijkertijd ook die van de lezer. Dit is een techniek die ook veel in sprookjes wordt gebruikt en voelt daarom erg vertrouwd aan.

De schrijfstijl zelf van Bridget Collins voelt ook sprookjesachtig aan. Wat daarmee bedoeld wordt? Er zit een zekere ‘traagte’ in het boek en die slorpt je als lezer volledig op. Tijdens het lezen vergeet je de tijd en ruimte rondom je en wil je gewoon steeds meer. Als je na een tijdje kijkt hoeveel pagina’s je hebt gelezen, ben je soms verbaasd dat het er maar zo weinig zijn. The Binding zorgt voor vele uren leesplezier, dat is één ding dat zeker is. Toch vordert het verhaal goed en blijf je met veel interesse verder lezen. Er zit enige voorspelbaarheid verwerkt in het verhaal, maar daar stoor je je als lezer niet aan. In dit geval in de weg naar de top lekker wandelen, ook al weet je wat er achter de volgende bocht schuil gaat.

De sfeer in het boek is moeilijk te beschrijven. De personages voelen echt aan en worden rijkelijk voorzien van hun eigen emoties en interne conflicten, maar er zit een ‘fantastisch randje’ aan. Daardoor moet je als lezer toch aanspraak kunnen maken op enige verbeelding. Wie daar niet van houdt, zal zich niet thuis voelen in dit boek. Ook deze mystiek is weer iets dat je als lezer aan een sprookje doet denken.

De cover van The Binding is prachtig! Een pronkstuk in de boekenkast en helemaal in lijn met de inhoud. Een boek over boekbinden moet er gewoon zo uitzien. Het zorgt er ook voor dat je tijdens het lezen af en toe het boek dichtslaat om de buitenkant te bewonderen, om daarna snel weer verder te lezen.

Eigenlijk moet je dit boek blanco gaan lezen, zonder eerst de korte inhoud te bekijken. Er wordt daarin vrij veel al uit de doeken gedaan en daar zit je in het begin van het boek toch wat op te wachten. Als je begint te lezen zonder dat je weet waar het verhaal heen gaat  is het hele boek een ontdekkingstocht.

The Binding heeft je vanaf de eerste pagina in zijn greep. Het sfeerrijke verhaal zorgt ervoor dat je als lezer in een andere wereld terecht komt. Een wereld waar je je moeilijk uit kan losrukken. Het is een verhaal dat bijblijft, ook na het dichtslaan van de laatste pagina. Het is uitkijken naar de vertaling van dit prachtige boek, want de Engelse versie is wel een pittige kluif om doorheen te komen en zal niet voor elke lezer weggelegd zijn.

Recensie: The Binding – Bridgit Collins