Recensie: Het verlaten huis RECENSIE

Recensie: Het verlaten huis – Sarra Manning

Na een traumatische gebeurtenis trekt Zoë samen met haar vriend Win in een vervallen huis. De renovatie zet hun relatie – die toch al barsten vertoonde – flink onder druk. Wanneer Zoë een oude koffer met daarin babykleertjes vindt is ze vastbesloten uit te vinden aan wie deze toebehoorde.

Tachtig jaar eerder had Libby te maken met hetzelfde trauma, maar dan in een andere tijdsperiode. Hoe gaan de beide vrouwen om met hun verlies. Hoe beleven ze de liefde, en wat hebben ze gemeen?

Net als in haar eerst historische roman trakteert Sarra Manning haar lezers in Het verlaten huis op twee verhaallijnen. Deze keer lezen we over Zoë, die in 2016 samen met haar vriend een verlaten huis betrekt. Zoë heeft een miskraam gehad en probeert daaroverheen te komen, met weinig steun van haar vriend. Tachtig jaar daarvoor, in 1936, overkomt Libby hetzelfde. Haar man heeft haar in de steek gelaten en noodgedwongen moet ze op zoek naar middelen om voor zichzelf te zorgen. Dan ontmoet ze Hugo.

De hoofdstukken in Het verlaten huis wisselen in een rap tempo tussen deze twee verhaallijnen, waardoor je als lezer geboeid blijft. De beide vrouwen komen goed tot hun recht, alleen de mannelijke personages zijn wat minder sympathiek. Het is interessant om te lezen hoe het er in 1936 aan toe ging. Leerzaam ook als je interesse hebt in geschiedenis. Scheiden kon bijvoorbeeld alleen heel omslachtig, en de geneeskunde was ook lang niet zo ver als nu. Het contrast met Zoë’s leven in 2016 is dan ook groot, maar toch hebben de vrouwen veel overeenkomsten. Sommige dingen zijn niet tijdsgebonden. Verdriet, verlies, liefde. Het is van alle tijden.

Sarra Manning vlecht dit alles in een knap verhaal ineen. Ze schrijft meeslepend en met gevoel. Als lezer wil je weten hoe het Libby en Zoë vergaat. Dit onthult de schrijfster stukje bij beetje. Net als personage Zoë steeds meer dingen ontdekt over Libby en over hoe haar leven zich ontvouwd heeft al die jaren terug. Tegelijkertijd lees je daar al over in de hoofdstukken over Libby. En zo komt het verhaal mooi tot leven.

Het verlaten huis is een ontroerende, meeslepende roman die erg goed geschreven is. Houd je van historische romans dan zul je er zeker van genieten. Bijna aan het einde komt er nog een verrassing, maar daarna gaat het boek eigenlijk iets te lang op die voet door. Een iets mooier afgerond einde voor beide personages was mooi geweest. Desondanks is Het verlaten huis een roman om van te genieten!

Recensie: Het verlaten huis – Sarra Manning