Recensie: Republiek van licht RECENSIE

Recensie: Republiek van licht – Andrés Barba

De (naamloze) verteller in Republiek van licht van Andrés Barba is een medewerker van de afdeling sociale zaken van de gemeente die vanwege zijn eerdere succes met integratie van inheemse gemeenschappen terecht komt in het stadje San Cristóbal. Hij blikt terug op gebeurtenissen van twintig jaar geleden, wanneer een groep van 32 kinderen ogenschijnlijk uit het niets is verschenen in het stadje. De groep is destructief en gewelddadig en zorgt daardoor voor onrust en angst onder de bevolking. Het is onduidelijk waar deze kinderen vandaan komen en, nadat ze meerdere mensen hebben neergestoken in een supermarkt, ook waar ze zijn.

Beetje bij beetje ontrafelt de verteller de geschiedenis aan de hand van zijn eigen herinneringen en andere bronnen, zoals artikelen uit de krant, een documentaire, een dagboek en geruchten uit het stadje. Er is daarbij niet altijd sprake van een chronologisch verloop doordat de verteller af en toe al wat loslaat over toekomstige gebeurtenissen. Zo weten we bijvoorbeeld al na de eerste zin dat de groep kinderen is omgekomen, maar het hoe en waarom wordt pas later duidelijk.

Het onderwerp van Republiek van licht lijkt garant te staan voor een spannend en boeiend verhaal, maar dit maakt het niet waar en is van tijd tot tijd zelfs aan de saaie kant. Het mysterieuze nodigt weliswaar uit om toch steeds verder te lezen, maar na afloop blijf je toch met een wat onbevredigend gevoel achter. Daarnaast lukt het, ondanks dat de verteller af en toe wat loslaat over zijn privéleven, niet om een band met hem als persoon op te bouwen. Dit is waarschijnlijk ook niet het doel van de auteur, maar het nut van de persoonlijke informatie is daardoor niet duidelijk en het lijkt eerder overbodig.

Hetzelfde geldt in zekere zin voor uitweidingen van de verteller over ideeën en gedachten die de gebeurtenissen bij hem oproepen. Stukken tekst die op zichzelf boeiend zijn, maar waarvan de betekenis voor het verhaal mij ontging. Mogelijk is het dan ook niet de bedoeling geweest van Andrés Barba om een afgerond verhaal te vertellen, maar om de lezer te vermaken met zijn gedachten, ideeën en schrijfstijl. Een schrijfstijl die overigens erg beeldend is. Je kunt de omgeving en situatie vaak goed voor je zien.

Republiek van licht is een vreemde roman die door de opgebouwde spanning en het mysterie enerzijds uitnodigt om verder te lezen, maar de verwachting van een spannend en boeiend verhaal niet waarmaakt. Voor mij daarom slechts 2 hartjes waard, maar ik kan me voorstellen dat het boek voor lezers die minder belang hechten aan een afgerond verhaal en de schrijfstijl van Andrés Barba kunnen waarderen zeker de moeite waard is. re

Recensie: Republiek van licht – Andrés Barba