Recensie: Terug naar het meer RECENSIE

Recensie: Terug naar het meer – Robyn Carr

Zes jonge meisjes weten niet beter dan dat ze elke zomer met elkaar en hun moeders hun zomers doorbrengen in het huis aan het meer. Totdat die laatste zomer een stempel op hun leven drukt en Louise besluit dat er nooit meer iemand terugkeert. Nu Meg, gesloopt door haar vervelende ziekte, haar laatste zomer in het verschiet ziet liggen, besluit ze dat ze terug wil. Terug naar die laatste zomer waar alles mis ging en dus terug naar het meer.

Terug naar het meer is de nieuwe roman van Robyn Carr. Het is een feelgoodroman zoals zij ze graag schrijft: grappig, leest lekker weg en laat alle facetten van het leven zien. Hoewel Terug naar het meer niet direct te beschrijven is als grappig, laat de roman wel degelijk alle facetten van het leven zien. Meg is ongeneeslijk ziek en daardoor ga je heel anders naar het leven kijken. Iets wat Robyn Carr ontzettend goed verwoord heeft in het verhaal.

Maar er is meer. Er is drama, veel drama. Een grote, hechte familie, dat is wat de Hempsteads op het eerste gezicht lijken. Maar niets is minder waar. Er blijken al snel breukjes te zijn en niet iedereen heeft het even goed als ze zich voor doen. Kijk bijvoorbeeld naar Hope, die al jaren doet alsof ze nog altijd gelukkig samen is met haar man en kinderen in plaats van al jaren gescheiden. En dat is ook wat zo goed is aan deze roman. Robyn Carr kijkt niet weg voor de moeilijke dingen in het leven. En ook al is Terug naar het meer een feelgood roman met veel romantiek en een idyllische setting, de echte problemen zoals de psychische gevolgen van een heftige situatie worden ook heel realistisch in het verhaal verwerkt.

Terug naar het meer is een beetje lastig te beoordelen. Enerzijds is het die feelgoodroman waarmee je op de bank kruipt, anderzijds leest het verhaal toch niet zo makkelijk weg als gedacht. Er komen heel wat personages in voor. De jonge meisjes zijn opgegroeid, zijn getrouwd en hebben kinderen. Met zo’n uitgebreide stamboom ben je heel wat namen en gebeurtenissen verder, die je allemaal moet onthouden en vooral uit elkaar moet houden. Omdat er zoveel personages zijn, is het ook moeilijk om een band op te bouwen met een van de personages. 

Robyn Carr heeft heel mooi de persoonlijke ontwikkelingen van iedereen geschetst. Al zijn er hier en daar wel wat gaten in het verhaal. Zo pakt ze heel veel moeilijke onderwerpen wel aan, maar draait ze om andere heen. Dat is zonde, want juist daardoor krijg je niet altijd het inzicht in een personage dat je wel zou willen hebben. 

Al met al is Terug naar het meer een echte middenmoot feelgoodroman. Het leest makkelijk, heeft een vlot verhaal met haar eigen tintje en laat je ook stil staan bij de minder mooie kanten van het leven. Toch heeft de roman niet de X-factor, waardoor het verhaal blijft hangen of je er nog lang over na laat denken. Terug naar het meer is een heerlijk verhaal voor in de vakantie om bij weg te dromen en te genieten van alle (familie)drama en romantiek.

Recensie: Terug naar het meer – Robyn Carr