Recensie: Kind 39 RECENSIE

Recensie: Kind 39 – Ilaria Tuti

Een afgelegen bergdorpje in de Alpen wordt opgeschrikt door een bizarre moord. Er wordt een lijk gevonden waarvan de ogen zijn uitgestoken. Al snel volgen de mysterieuze gebeurtenissen elkaar op. Aan commissaris Teresa Battaglia de taak om samen met haar nieuwe collega Massimo de onderste steen boven te halen en uit te vinden wie hier achter zit. Hoewel Battaglia een expert is in het profileren van daders, lijkt alles in deze zaak elkaar tegen te spreken en de inwoners van het dorpje willen niet bepaald meewerken met deze ‘indringers’. Zal het Battaglia en haar team lukken om de moordenaar te vinden voordat er meer doden vallen en belangrijker nog; lukt haar dat voordat haar eigen geheim aan het licht komt?

Kind 39 is het eerste deel van een trilogie waarin commissaris Battaglia de hoofdrol speelt.

In het begin van het verhaal kan het even duren voordat Ilaria Tuti de aandacht vast weet te houden. Met veel beeldspraak en extensieve details omschrijft zij de omgeving en de gebeurtenissen. Haar taalgebruik is poëtisch te noemen en zo nu en dan wordt het verhaal hierdoor wat langdradig.

Als je hier als lezer eenmaal aan gewend bent, zal Kind 39 je meevoeren en waan je je bijna midden in de bossen die het Italiaanse dorpje omringen. Googlen waar het dorpje Travení ligt is overbodig; hoewel de Italiaanse Tuti het Alpendorpje heeft gebaseerd op haar eigen geboortegrond, is de naam ervan aan haar fantasie ontsproten en wordt de werkelijke plaats niet duidelijk.

Via het oogpunt van verschillende personages neemt Tuti je mee in dit verhaal, dat gruwelijke waarheden blootlegt die deels op waarheid gebaseerd zijn. Het draait namelijk allemaal om een experiment dat in het verleden heeft plaatsgevonden, waarbij een groot aantal baby’s betrokken is geweest. Zij werden ontzien van elke vorm van aandacht en liefde, met alle gevolgen van dien. De titel Kind 39 voert hier op terug.

Met uitzondering van commissaris Teresa Battaglia, blijven de personages wat vlak. Dit is ontzettend jammer, want vooral haar nieuwe en onervaren partner Massimo verdient het om verder uitgewerkt te worden. Hopelijk gebeurt dit nog in de twee delen die op Kind 39 zullen volgen en komen we zo ook meer over het verleden van de commissaris zelf te weten.

Wat opvalt is, is dat Tuti niet – zoals vaak het geval is in dit genre – voor de standaard vlotte vrouwelijke rechercheur heeft gekozen die haar werk moeiteloos op hoge hakken in combinatie met een spijkerbroek en kek leren jasje uitvoert, maar voor een oudere, ervaren vrouw die vecht tegen haar leeftijd, haar gewicht en de aftakeling. Regelmatig kauwt ze op het pootje van haar bril, wat haar onzekerheid benadrukt. Dit is een verfrissing en zorgt voor de nodige originaliteit. Ook het pessimisme en de tegenstrijdigheden in haar karakter – moederlijk en toch behoorlijk hard naar haar omgeving en zichzelf – dragen hier aan bij.

Terwijl haar collega’s van de plaatselijke politie haar tegenwerken om zo de geheimen van het dorp te beschermen, is het voor Teresa Battaglia een flinke uitdaging om achter de gruwelijke waarheid te komen.

Als het zover is, blijkt de uitkomst van Kind 39 is zeer origineel. Zoals eerder vermeld is het plot deels gebaseerd op waargebeurde feiten, wat het verhaal des te indrukwekkender maakt. De manier waarop Tuti de gebeurtenissen uit het verleden uit de doeken doet door middel van terugblikken, maakt dat je niet anders kunt dan meeleven met de moordenaar en je bijna kunt verplaatsen in zijn handelswijze.

Kind 39 laat ons zien dat de waarheid niet altijd zo zwart-wit is als we vaak denken en dat zelfs de meest ervaren profilers er wel eens compleet naast kunnen zitten.

Kind 39 is met recht ‘Een thriller die onder je huid kruipt’ en belooft absoluut veel goeds voor de komende twee delen.

Recensie: Kind 39 – Ilaria Tuti