Recensie: De date RECENSIE

Recensie: De date – Louise Jensen

Ah daten! Is er iets dat meer tot de verbeelding spreekt dan 'een date'? Een ontmoeting met een perfecte vreemde. De belofte van een nieuw begin. Het mysterie van een eerste kennismaking. Als je zoals Louise Jensen je boek De date doopt en er de teaser 'Eén avond kan je leven verwoesten ...' aan toevoegt, dan schep je de verwachting van een spannend verhaal. Dat was alleszins waar ik op hoopte. Nieuwsgierig begon ik aan het boek. Het opent met het gedicht van The Owl and the Pussy-Cat van Edward Lear. En dan volgt de eerste zin: 'Er klopt iets niet.' Bam! Die staat als een huis. De toon voor een thriller van formaat is gezet.

Het verhaal van De date draait rond Alison 'Ali' Taylor die al een jaar gescheiden leeft van haar man Matt en een huis deelt met een sportvriendin. Alison laat zich overhalen om opnieuw te gaan daten, maar ontwaakt daags nadien met gezichtsblindheid, een aandoening waarbij je geen gezichten meer herkent. Ze kan zich met de beste wil van de wereld niet herinneren wat er gebeurd is. Maar er zit bloed op haar auto, haar huisgenote lijkt spoorloos verdwenen en ze krijgt akelige berichten. De situatie is op zijn zachtst gezegd verontrustend. Ali probeert uit man en macht de avond te reconstrueren, maar dat is moeilijk wanneer quasi elk gezicht je onbekend is.

De aandoening van Ali creëert op zich al een sfeertje van suspense. Desondanks kakt het verhaaltempo vrij snel in. De martelgang van het hoofdpersonage daags na haar date wordt tergend langzaam beschreven. Het onderzoek, het bange alleen zijn in haar huis, de worsteling met haar moeilijke jeugd en familieleden, de strijd met haar man, het lijdzaam toezien hoe haar huwelijk afbrokkelt, ... De gedachtegang en acties van Alison laten zich soms moeilijk volgen. Waarom zoekt ze bijvoorbeeld niet sneller hulp? Of meer hulp?

Feit is dat deze vrouw meer dan 1 trauma heeft opgelopen in haar nog jonge leven. Armoede, moord, ziekte, identiteitswissel, huwelijkscrisis, ...  Hoeveel leed kan 1 mens dragen? En hoeveel problemen kan je in 1 boek stoppen vooraleer het ongeloofwaardig wordt? Ik vraag me af of Louise Jensen bij de keuze van de thema's haar hand niet overspeeld heeft. Een mens kan pech hebben in het leven, veel pech hebben, maar in De date lijkt de samenloop van omstandigheden écht bij de haren getrokken.

Jensen importeert veel elementen van chicklit in dit boek: een sfeertje van vriendinnen-onder-elkaar, de zoektocht naar liefde met een hoofdletter L, de hang naar romantiek. Ze lijkt hiermee op een breed publiek te willen mikken, maar het verhaal gaat nu zowat alle kanten op. Je wordt als lezer voortdurend op een verkeerd spoor gezet, deels omdat de waarnemingen van Alison allerminst betrouwbaar zijn door haar gezichtsblindheid. De identiteit van de dader zal sommige lezers verrassen, maar voor mij was de kronkel echt te ver gezocht. 

De date had enorm veel potentieel, maar dat is er helaas niet uitgekomen. Doordat de auteur een teveel aan thema's in een boek heeft willen omarmen. Het gebrek aan tempowissels? Er werd soms te lang op dezelfde spijker geklopt, waardoor je geen spijkers met koppen slaat, maar vooral een gat in de aandachtspanne van je lezer slaat.

Recensie: De date – Louise Jensen