Recensie: Nooit vergeten RECENSIE

Recensie: Nooit vergeten – Nicci Gerrard

Het leven van Isabella en Felix Hopkins stort in als blijkt dat hun zoon Johnny ineens is verdwenen. Johnny leek altijd heel rustig en stabiel te zijn, maar deze gebeurtenis brengt daar verandering in. Alles wijst erop dat Johnny uit eigen wil is vertrokken zonder enige vorm van uitleg. Jaren gaan voorbij en de familie Hopkins probeert langzaamaan hun eigen leven weer op te pakken. Maar hoe ga je verder als de onzekerheid en hoop aan je blijven knagen?

Nicci Gerrard is de vrouwelijke helft van het schrijversduo Nicci French. Sinds 2003 worden ook boeken uitgegeven die alleen door haar zijn geschreven, zoals Nooit vergeten. Dit boek laat zien wat de impact van een verdwijning van een persoon kan hebben op de familie. Nooit vergeten laat verschillende kanten van het verhaal zien. Zo wordt het verhaal door zowel de ogen van Johnny’s moeder, vader en zusje verteld. De lezer krijgt hierdoor een goed beeld wat de impact van een vermissing op een gezin kan hebben en hoe iedereen hier verschillend mee om kan gaan. De emoties van deze personen worden erg beeldend naar voren gebracht door middel van prachtige beeldspraak. Zo worden de gevoelens van Johnny’s moeder als ze beseft dat haar zoon is verdwenen als volgt beschreven: ‘Het maakte scheuren in haar hart en kneep haar ingewanden samen, brulde in haar oren en vormde een dikke, gespierde paling in haar keel.’ Meer heeft de lezer niet nodig om de angst en spanning van Johnny’s moeder te voelen.

Hoewel steeds de onzekerheid en wanhoop van de familieleden voelbaar is, kan niet gezegd worden dat Nooit vergeten een thriller is. Het boek laat de lezer vooral nadenken over wat zij zouden doen als ze in een dergelijke situatie terecht zouden komen, waardoor het echt een psychologische roman is. De kaft en de omslagtekst van Nooit vergeten doen verder vermoeden dat het verhaal gaat over een klein kind dat vermist is. Al snel blijkt echter dat het verhaal gaat over een vermiste jongvolwassene. Dit zorgt voor een heel ander verloop van het verhaal dan de lezer in eerste instantie zou verwachten, nu de politie en media een veel minder grote rol zullen spelen dan bij de vermissing van een minderjarige. Het boek wordt mooi afgesloten, maar de lezer mist na het lezen van het boek nog wel de nodige antwoorden op een aantal vragen. Verder maakt Nicci Gerrard vaak gebruik van erg lange zinnen met veel komma’s. Hierdoor leest het verhaal niet altijd even makkelijk en moet de lezer sommige zinnen meerdere keren lezen.

Nooit vergeten is een mooie psychologische roman die de impact van een verdwijning van een jongvolwassene erg beeldend beschrijft. Het verhaal beantwoord echter niet aan de eerste indruk en laat een aantal onbeantwoorde vragen achter. 

Recensie: Nooit vergeten – Nicci Gerrard