Recensie: De Vlastrilogie RECENSIE

Recensie: De Vlastrilogie – Gerda van Wageningen

De Vlastrilogie is een bundelwerk van drie romans: Hoeve Sofie, De vlasfabriek en Bloeiend vlas. Samen vormen zij de vlasteelt trilogie.

In het deel Hoeve Sofie, wordt Nele Los onverwacht weduwe. Na een niet al te makkelijk huwelijk besluit ze nu al haar energie te stoppen in haar kinderen en Hoeve Sofie. In de hoop dat als haar zoon oud genoeg is, hij de Hoeve over zal nemen. Maar de schoonmoeder van Nele laat duidelijk weten andere planen te hebben met de vlasteelthoeve.

De vlasfabriek draait om het leven van Sofie Los. Zij is de dochter van een vlasboer, van wie iedereen verwacht dat ze uiteindelijk ook met een vlasboer zal trouwen. Chiel Reedijk neemt de vlasfabriek van haar vader over en biedt zich maar wat graag aan als toekomstige echtgenoot. Maar Sofie denkt daar anders over, zij heeft haar hart al aan een ander gegeven. Welke keuze zal ze maken?

Stadsmeisje Hester wordt in Bloeiend vlas naar ’s Gravendeel gestuurd. Ze gaat daar op bezoek bij haar oudtante, die is gevallen en heeft hulp nodig. De stadse gewoonten en gebruiken die Hester en haar zus meenemen, zorgen ervoor dat ze veel bekijks heeft. Zelf voelt ze zich hier ook helemaal niet thuis, tot ze Bart Los tegenkomt. Op wie ze smoorverliefd wordt.

De kaft van het boek is niet heel spannend; het typische beeld van een jonge vrouw op de voorkant met de titel van het boek in een opvallend lettertype. Wanneer je als lezer niet bekend bent met het begrip ‘vlasteelt’, zal het boek je waarschijnlijk wat minder snel aanspreken. Wat het precies inhoud, wordt ook niet meteen duidelijk gemaakt. Later in het boek wordt dit wel uitgelegd en merk je ook dat Van Wageningen echt wel verstand van zaken heeft en zich goed heeft verdiept in het onderwerp.

Wat betreft de verhaallijnen is alles een beetje voorspelbaar; het stadsmeisje wordt verliefd op een boerenjongen en Sofie moet kiezen tussen haar hart en haar verstand. Het zijn geen verhalen die je niet al eerder in een andere vorm in een ander boek bent tegengekomen. Daarnaast is het verloop van de verhalen ook vrij voorspelbaar. Er komt geen grote plottwist voorbij.

Op een positieve noot, heeft Van Wageningen een erg prettige schrijfstijl. Er worden geen onnodig moeilijke woorden gebruikt waardoor De Vlastrilogie lekker wegleest. Daarnaast schrijft Van Wageningen goed beeldend, waardoor je bepaalde beschreven situaties echt voor je kan zien.

In Bloeiend vlas speelt de vlasteelt ook een aanzienlijk kleinere rol in tegenstelling tot de andere delen. De invalshoek is ook vernieuwend, omdat je nu naar die wereld vanuit een stads perspectief kijkt. Dat maakt het laatste deel van deze bundel een verfrissende afsluiting.

De Vlastrilogie is een bundel van historische romans die lekker weglezen, maar ook erg voorspelbaar zijn.

Recensie: De Vlastrilogie – Gerda van Wageningen