Recensie: Ferrara RECENSIE

Recensie: Ferrara – Bert Wagendorp 

Na het succesvolle Ventoux keren de vier vrienden Bart, Joost, André en David terug. Inmiddels zijn de heren allemaal ruim in de vijftig en komen ze op het punt dat ze gaan nadenken over wat ze van het leven willen. Dat brengt hen naar het Italiaanse Ferrara, waar Joost een pand heeft gekocht dat hij om wil toveren tot een designerhotel. Het mooie, historische stadje Ferrara lijkt hen te helpen met hun vragen, maar het brengt tegelijkertijd ook nieuwe uitdagingen met zich mee. Anna, de dochter van Bart Hoffman, neemt een besluit waar haar ouders allesbehalve blij mee zijn, een mysterieuze visser en mandenvlechter blijkt geen van beide echt te zijn en het noodlot slaat toe..  

Ferrara is een hartverscheurend verhaal over de angsten en bezorgdheden die ouders hebben voor hun kind, maar tegelijkertijd vertelt het een prachtig verhaal over vriendschap en hoe een hechte vriendschap in staat is om (bijna) alles te overwinnen. Het verhaal zit boordevol humor, waardoor de toch wel zware stof wat makkelijker te behappen is en waardoor bij jou als lezer, hoe rot een moment in het verhaal ook mag zijn, een lach op je gezicht haast onvermijdelijk is, en hoewel spanning niet valt onder de criteria voor een goede roman, bevat Ferrara hier een flinke dosis van, zeker naarmate het einde van het verhaal dichterbij komt.  

Bert Wagendorp heeft met Ferrara een risico genomen door een vervolg te schrijven op Ventoux, omdat zoiets niet altijd even goed uitpakt, maar daar is bij dit boek absoluut geen sprake van. Bert Wagendorp weet de lezer wederom te boeien en te vermaken met zijn realistische verhaal waarin de vrienden wat ouder zijn dan het eerder verschenen Ventoux en uit elk woord in de teksten over de stad Ferrara  blijkt Bert Wagendorps liefde voor de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt. Als lezer word je op slag ook verliefd op de schitterende, historische omgeving en kun je je haast voorstellen dat je in de schoenen van de personages staat. 

Ook is Ferrara stiekem een enorm leerzaam verhaal, want Bert Wagendorp vertelt in zijn tekst veel over de geschiedenis van het stadje en het land waartoe het behoort, Italië. Bij het uitstapje dat Bart maakt naar Venetië, wordt er in het verhaal verteld over enkele andere grote namen die de stad bezochten toen ze hun verhalen schreven. Namen als bijvoorbeeld Hemingway en Thomas Mann.  

Ferrara is niet erg makkelijk leesbaar door het vele gebruik van andere talen in de tekst. Veel van de Italiaanse teksten worden wel vertaald, maar jammer genoeg is dat niet bij allemaal het geval. Dat zorgt ervoor dat je als lezer het gevoel krijgt dat je dingen mist. Tevens wordt er ook regelmatig gebruik gemaakt van Engelse woorden of zelfs hele stukken tekst. Ook deze Engelse stukjes tekst, zorgen ervoor dat de lezer mogelijk niet alles begrijpt wat er gebeurt in het verhaal - tenslotte kan niet iedere lezer even goed Engels lezen - en daardoor het gevoel krijgt dat hij of zij iets mist. 

De dialogen in Ferrara zijn vaak levensecht en het is dan ook niet moeilijk om je als lezer een beeld te vormen bij de personages, alleen heeft Bert Wagendorp een aantal keer misschien iets te hard zijn best gedaan om een realistische dialoog neer te zetten, waardoor het een beetje onnatuurlijk voelt als je de tekst leest. Ook komt het soms voor dat er zoveel regels dialoogtekst onder elkaar staan, zonder vermelding van wie er aan het woord is op dat moment, dat het moeilijk te volgen is bij welk personage welk stukje dialoog hoort. 

Dat het verhaal zo waarheidsgetrouw is geschreven, maakt Ferrara een prettig verhaal met veel herkenbare historische feitjes en de humor die geregeld naar voren komt in het verhaal zorgen voor een fijne sfeer. Desondanks is het toch geen boek dat je even snel wegleest.  

Het is echter wel een aanrader. Na het succes van Ventoux levert Bert Wagendorp opnieuw een prachtroman! 

Recensie: Ferrara – Bert Wagendorp