Recensie: Pleingeheimen RECENSIE

Recensie: Pleingeheimen – Jacques Vriens

Uit de plaatselijke supermarkt worden op een nacht verschillende boodschappen gestolen. Steffie, Max, Mei-Lan en Sjoerd gaan samen met de andere kinderen van het Kattenpleintje op zoek naar de dader. Ook na het oplossen van deze zaak hoeven de kinderen zich niet te vervelen. Er is altijd wel iets gaande op het pleintje. Alle gezinnen proberen samen de sfeer zo goed mogelijk te houden, alleen meneer en mevrouw Stekeltee vormen daar een uitzondering op. Zullen ze er in slagen om het pleinfeest niet te laten doorgaan?

Pleingeheimen bestaat uit drie verschillende verhalen over de kinderen die op het Kattenpleintje wonen. Steffie, Max en Mei-Lan vertolken elk de hoofdrol in één verhaal. Op deze manier leer je de kinderen beter kennen, want het perspectief wisselt en zo worden de personages op een verschillende manier belicht. Het is interessant om te zien hoe de wisselwerking tussen de kinderen gaat. Ze hebben allemaal een specifieke rol in de groep. Je hebt de flapuit, de komiek, de allesweter, het verlegen meisje én het mooie meisje. Toch ligt het er niet vingerdik bovenop. De personages zijn geen karikaturen geworden en dat is dankzij de ongedwongen conversaties en realistische setting van het verhaal.

Jacques Vriens levert met Pleingeheimen een meer dan vermakelijk kinderboek af. Hij schrijft zoals je het ook voor je ziet gebeuren. De situaties krijgen precies de goede toon mee waardoor je moeiteloos meeleeft met de kinderen van het Kattenpleintje. De gebeurtenissen zijn niet allemaal doodeng en superspannend, maar de dynamiek van het geheel is absoluut om van te smullen en daardoor is het boek erg geloofwaardig. Kinderen zullen zich moeiteloos kunnen identificeren met Steffie en haar vrienden. Vriens zorgt ervoor dat er genoeg leermomenten in het boek verstopt zitten. In de vorm van situaties en hoe je je daarin kan gedragen tot de uitleg van ingewikkelde woorden. De doelgroep van dit boek is tien tot twaalf jaar en de woordenschat wordt zeker uitgebreid door het lezen van Pleingeheimen. Sjoerd is diegene die alles weet en hij licht de moeilijke woorden even toe als zijn vrienden ze niet snappen. Opnieuw gaat dat op een erg naadloze manier allemaal in elkaar over, waardoor het helemaal niet belerend overkomt.

De verhalen zijn speels en goed te volgen. Het is een vrij lijvig boek, maar door de verdeling in drie stukken, zijn de verhalen goed te verteren. Er zit een stevig tempo in Pleingeheimen, waardoor je je eigenlijk geen moment verveelt. Er gebeurt altijd wel iets. De humor houdt het luchtig en het wordt eigenlijk nergens echt emotioneel. Dat betekent niet dat er niet over emoties wordt gepraat. Dat zeker wel, maar de zwaarte wordt er wat uitgehaald zodat de lezertjes niet overweldigd raken.

Pleingeheimen onderhoudt een perfecte balans tussen ernst en spel. De schrijfstijl is vloeiend en vlot leesbaar, maar zeker niet té makkelijk. Door de realistische dialogen en prettige interactie tussen de personages voelt het alsof je erbij hoort als lezer en dat zal veel kinderen aanspreken. Dit boek is een mooie overstap tussen de kinderboeken en de young adult-categorie. Luchtig en levensecht!

Recensie: Pleingeheimen – Jacques Vriens