Recensie: Kind van de rekening RECENSIE

Recensie: Kind van de rekening – Jordan Harper

Nate McClusky begaat een grove fout als hij op een dag in de gevangenis de verkeerde man neersteekt. Hij vermoordde namelijk de broer van Crazy Craig, de leider van de 'Aryan Steel' -bende. Crazy Craig wil wraak en zet Nate, zijn ex-vrouw Ate en dochter Polly op de hitlist van Aryan Steel. Als Nate door een vormfout vrijkomt uit de gevangenis, begaat hij binnen een kwartier alweer zijn eerste misdaad. Maar dit keer met een reden: hij steelt een auto om daarmee het doel van de hitlist te voorkomen. Aangekomen bij het huis van zijn ex, blijkt dat het voor de vrouw en haar vriend al te laat is. Nate besluit alles op alles te zetten om het leven van zijn dochter te redden. 

Kind van de Rekening is erg goed bedacht. Het schept de verwachting een hard doch ontroerend verhaal onder ogen te krijgen. De uitwerking van Jordan Harper weet helaas nauwelijks te raken. Polly en Nate kennen elkaar nauwelijks, omdat de crimineel al vroeg in Polly's leven naar de gevangenis moest. Toch vormt dit geen belemmering tussen de herintroductie en binnen enkele zinnen is er een vertrouwensband tussen vader en dochter. Dit komt enigszins ongeloofwaardig over en hierdoor kost het moeite om het verhaal serieus te nemen. Bijkomend probleem zijn de dialogen. Deze gaan erg moeizaam en voelen flink geforceerd aan, waardoor het een afstand creëert en er nauwelijks affectie voor de personages groeit. De interacties tussen Polly en haar beer weten als enige sympathie op te wekken.

Polly is een schat van een meid, maar ook behoorlijk naïef. Ergens begrijpelijk, omdat ze plotsklaps wees is als haar moeder en stiefvader worden vermoord.  Als haar vader ineens voor haar staat, is het logisch dat ze alles vastklampt om niet alleen te zijn. Toch kost het moeite om te geloven dat ze haar criminele vader op zijn blauwe ogen gelooft en dat er zo snel een vertrouwensband ontstaat. Ze leert van haar vader de kneepjes in het criminele vak en weet hierdoor voor zichzelf op te komen.  Samen gaan ze het avontuur aan en proberen de hitlist te overleven. Dit had hartverscheurend kunnen zijn, maar doordat er zo weinig connectie met de personages is, krijgt het niet de kans om ook daadwerkelijk hartverscheurend te zijn. Er is weinig diepgang in het proces van leren en doordat emoties missen in het verhaal, is het slechts een filmpje dat op je netvlies wordt geprojecteerd. 

Harper doet nog een poging om spanning te scheppen door een agent te introduceren. Wat een mooie spanningsboog en prima kat- en- muisspel op had kunnen leveren, wordt echter teniet gedaan doordat het personage geen betekenis heeft. Er wordt zo weinig over hem weergeven, dat hij wellicht beter helemaal niet in het boek had kunnen verschijnen. Hij zorgt voor meer vragen dan antwoorden en de grootste vraag is wat zijn rol voor het verhaal doet... 

Het taalgebruik in het boek is gemakkelijk en doordat het ook nog eens korte hoofdstukken bevat, leest Kind van de Rekening erg vlot weg. Er wordt echter veel gebruik gemaakt van korte zinnen die niet altijd even lekker in de mond liggen. De zinnen zijn nu soms te kort om nog betekenis te hebben en dit vormt een belemmering in het leesplezier. 

Kind van de Rekening leest prima weg, maar het gebrek aan spanning en emoties zorgen ervoor dat het nauwelijks raakt en wordt daarmee een flinke teleurstelling. 

Recensie: Kind van de rekening – Jordan Harper