Recensie: Ziel van het zwaard RECENSIE

Recensie: Ziel van het zwaard – Julie Kagawa

Julie Kagawa’s Ziel van het zwaard is het tweede deel van haar Young Adult serie, waarin de Japanse mythologie centraal staat. Het is het vervolg op Schaduw van de vos.

De verhaalreeks gaat over het Gebed voor de Kami Draak en speelt zich af in een fictief Aziatisch en magisch land, afgeleid van ons Japan, genaamd Iwagoto. Het land is opgedeeld in clans, die al eeuwen oorlogen met elkaar voeren, maar gedurende 400 jaar heerst er nu dankzij de keizerlijke familie een soort gewapende ‘vrede’. Echter alle clans zitten nog steeds heimelijk complotten te smeden om aan de macht te komen. Daar komt dan ook nog bij dat de demonen uit Jigoku, de hel, naar de bovenwereld willen komen en die macht ook willen hebben. Hiervoor heeft iedereen de Drakenrol nodig; de rol met de woorden om de Draak die eens in de 1000 jaar verschijnt op te roepen en een wens af te dwingen.

In Schaduw van de vos, blijkt dat hoofdpersoon Yumeko machtige krachten heeft en een shapeshifter is, die in een vos kan veranderen. Dit helpt haar om haar deel van de rol te beschermen. Het doel is om dat deel naar de Tempel van de Stalen Veer te brengen. Onderweg krijgt ze hulp en zo langzamerhand heeft er zich een hechte vriendengroep om Yumeko gevormd, die in dit super spannende deel 2 Ziel van het zwaard weer voor enorme uitdagingen en gevechten staan, als blijkt dat Tatsumi, de demonendoder, overgenomen is door een machtige demon die in het zwaard Kamigoroshi huisde, maar ontsnapt is. Hakaimono was de ziel van dit magische zwaard en nu werkt hij voor zichzelf. Yumeko moet nu de rol in veiligheid brengen, ze wil Tatsumi bevrijden en ze moet met haar kameraden vechten tegen de demonen en de demonenmeester Genno.

Julie Kagawa schijft zondermeer heel prettig en pakkend. In Ziel van het zwaard heeft ze gelijk de heldere vlotte toon weer gevonden. Ze weet de wat moeilijke ingewikkelde wereld van al dan niet fictieve Japanse mythologie zo neer te zetten, dat het absoluut niet saai is. Het blijft ook goed te volgen. Er is ook een verklarende woordenlijst achter in het boek, die de lezer wat kan helpen. Haar personages zet ze neer als mensen van vlees en bloed, met al hun onzekerheden en emoties. Je kunt je inleven in hen, ondanks de magie en vreemde gebeurtenissen. De avonturen die in Schaduw van de vos nog vreemd en wat rommelig over kwamen, ook al waren ze heel intrigerend en spannend, volgen in Ziel van het zwaard een veel logischere weg, omdat je nu als lezer ook weet waar het allemaal om draait. De personages groeien ook in hun rol en de gebeurtenissen maken een mooie ontwikkeling door. De verhaallijnen van alle verschillende personages zijn nu min of meer bij elkaar gekomen en als lezer begin je het grote geheel te zien. De puzzelstukjes vallen steeds meer op hun plek.

De lezer kan wat betreft het gebruik van namen zeker in de war raken. In Schaduw van de vos was dat best wel onduidelijk. Julie Kagawa gebruikt heel veel titels en namen door elkaar en daar moet je enorm aan wennen. ‘Wie bedoelt ze nu weer?’ Maar het is even doorzetten en alles went. Volgens Japans gebruik komt de ‘achternaam’ of clan-naam eerst en dan volgt de voornaam. Voornamen worden vergezeld van aanspreektitels of aanduidingen van een beroep of stand. Maar zoals al bij Schaduw van de vos vermeld is, als je het laat voor wat het is en gewoon doorleest, wordt het allemaal vanzelf duidelijk. Bovendien maakt Julie Kagawa het ons in Ziel van het zwaard wat makkelijker. De hoofdstukken worden namelijk steeds vanuit de optiek van verschillende hoofdpersonages geschreven en in Schaduw van de vos moest je dat vaak nog raden. In Ziel van het zwaard heeft ze aan het begin van de hoofdstukken iedere keer nu de naam van het personage gezet. Dat scheelt enorm.

Ondertussen krijgen wij als lezers ook nog eens op een hele spannende manier een beetje de Japanse cultuur en mythologie mee. De culturele normen en waarden zijn nogal strikt en stug, maar gedurende het verloop van de gebeurtenissen, treedt er verandering op. Het standsverschil tussen edelen en het ‘gewone volk’, dat in de groep die Yumeko vergezelt afneemt en plaats maakt voor vriendschap. Edelman Daisuke, lid van de keizerlijke familie Taiyo, wordt de bloedbroeder van de gewone ronin (een ridder zonder meester) Okame. De nogal trotse tempelmaagd Reika onderwerpt zich aan de wil van de jonge Yumeko, een half magisch wezen, die door de priesters eigenlijk geminacht wordt. Het mythologische deel richt zich vooral op magie en het feit dat de demonen uit de hel, de wereld in brand willen steken en op een of andere manier is Yumeko de sleutelfiguur om dit te kunnen stoppen. Hoe? Dat wordt langzaam maar zeker duidelijk in de verhaalreeks van Julie Kagawa.

Net als in Schaduw van de vos laat Julie Kagawa ook het deel Ziel van het zwaard weer eindigen met een cliffhanger en de personages van de mysterieuze Seigetsu, zijn magische wezentje Taka en de geest van de ongelukkige Suki.

Waar Julie Kawaga in Schaduw van de vos nog even een aanloopje nodig had en het verloop van de gebeurtenissen voornamelijk in het laatste deel van het verhaal werden opgebouwd en een vlucht namen, zit de vaart er in Ziel van het zwaard al gelijk in. Introducties en uitleg is niet meer nodig, neen, Julie Kagawa neemt je als lezer direct mee in de flow. Het verhaal is spannend, intrigerend en neemt je mee naar een hele andere wereld. Persoonlijk vind ik het een fantastische ontwikkeling en ik kon het boek amper weg leggen. Dit deel Ziel van het zwaard krijgt van mij daarom zeker een upgrade naar 5 hartjes. Ik kan niet wachten op deel 3!

Recensie: Ziel van het zwaard – Julie Kagawa