Recensie: De kleuren van de brand RECENSIE

Recensie: De kleuren van de brand - Pierre Lemaître

Het is 1927. De gerespecteerde bankier Marcel Péricourt, de vader van Madeleine, wordt begraven. Heel de Parijse elite komt bijeen. Er gebeurt iets afschuwelijks tijdens de begrafenis. Iets wat nooit meer vergeten wordt.

Het is aan Madeleine om als erfgename de leiding van de financiële zaken over te nemen, terwijl ze hier geen verstand van heeft. Ze handelt niet met verstand, maar op gevoel. Ze komt terecht in een wereld van hebzucht en corruptie. Kan ze zich, samen met haar zoon Paul, staande houden in deze wereld? Met ook nog eens de dreiging van een steeds dichterbij komende oorlog.

De schrijfstijl van De kleuren van de brand is bijzonder. Soms maakt de auteur ineens een opmerking voor de lezer tussendoor. Bijvoorbeeld: ‘We zullen voor de lezer doen wat voor Joubert helaas niet mogelijk was: alles inkorten’ of: ‘De lezer kan zich zonder moeite voorstellen {…} niet doorging.’ En zo zijn er nog tal van zinnen die hij op deze manier schrijft. Ook is het een bijzondere manier dat hij wat iemand zegt soms verwerkt in de zin, zoals: ‘Het personeel begon dus een moeizame odyssee langs het middelste gangpad, zich uitputtend in excuses, alleen even opstaan, heel eventjes maar, dank u meneer, dank u mevrouw, nee, het duur niet lang, alleen maar even de stoel van dit jochie laten passeren, dank u, ja, ik weet, heel vriendelijk van u…’. Je moet hierdoor scherp blijven op wie nou wat zegt. Van deze schrijfstijl moet je houden.

Het is geen boek dat je makkelijk wegleest. Het gaat over bankzaken, politieke zaken, oorlogszaken et cetera. Als je hier niet in thuis bent, is het soms best lastig te begrijpen. Ook komen er, logisch, veel Franse benamingen in het boek voor. Dit alles bij elkaar maakt het pittig. Maar dit neemt niet weg dat de verhaallijn prachtig is. Een jonge vrouw, die onverwachts een bank moet runnen en een zoontje heeft die anders is dan andere. De personen in het verhaal zijn sprekend. De karakters van de personen zijn geweldig omschreven. Vanaf bladzijde één word je het verhaal ingetrokken.

De kleuren van de brand is een vervolg op Tot ziens daarboven. Het is van origine een Franstalig boek met als titel Couleurs de l’incendie, vertaald door Liesbeth van Nes. Pierre Lemaître is scenarioschrijver voor film en televisie, en auteur. Hij werkte als leraar literatuur voordat hij schrijver werd. Hij heeft al heel wat titels op zijn naam staan, zoals: Alex, Irène, Camille, Rosy, Vals leven, Drie dagen en levenslang en Vrije val.

De kleuren van de brand houd je vast tot de laatste bladzijde. Er gebeuren steeds weer nieuwe, boeiende dingen, waardoor je wil blijven lezen. Als je weinig verstand hebt van politiek of bankzaken, kun je dit boek ook gerust lezen. De verhaallijn blijft duidelijk. Houd je van een spannend en realistische boek? Dan is De kleuren van de brand echt een boek voor jou.   

Recensie: De kleuren van de brand - Pierre Lemaître