Vrouwelijk karakter – Emmanuel Bove RECENSIE

Recensie: Vrouwelijk karakter – Emmanuel Bove

Vrouwelijk karakter vertelt het verhaal van kunststudente Colette Salmand en Jacques Leshardouin, waar Colette stapelgek op is. Jacques heeft tijdens de Eerste Wereldoorlog voor zijn land gediend en daarbij een granaatscherf door zijn hoofd gekregen. Wanneer zijn broer sneuvelt wil hij hem wreken en opnieuw voor zijn land dienen. De legerarts keurt hem hier echter niet goed voor, waarop Jacques een moord begaat. Hierop ontvlucht Jacques het land, reist af naar Genève en vraagt Colette hem achterna te komen zonder haar familie te vertellen waar ze naartoe gaat. Jacques is alleen enorm van karakter veranderd, zakt weg in zelfhaat en vindt dat Colette meer verdiend. Ze strijd echter totdat ze er zelf bijna aan ten onder gaat en weet ondanks de armoede toch haar hoofd boven water te houden. Zal ze slagen in de liefde met Jacques? 

Emmanuel Bove (1898-1945), schreef onder het pseudoniem Emmanuel Bobovnikov. Hij was de zoon van een Joods Russische immigrant en een Luxemburgs kamermeisje. Na de Tweede Wereldoorlog raakt zijn werk in de vergetelheid. Na het overlijden van zijn weduwe in 1979 wordt het manuscript van Vrouwelijk karakter gevonden in de koffer die zijn weduwe al die jaren heeft bewaard. In het boek ontbreekt één pagina, dit maakt het echter niet minder compleet. Al deze informatie en een biografie van Bove worden uitgebreid beschreven in het nawoord en zijn zeker de moeite waard om te lezen. 

Bove weet ondanks de vrij gewone en korte verhaallijn het leven van Colette en Jacques goed weer te geven. De onderlinge verhoudingen maar ook de beschrijving van de verschillende personages geven je een goede kijk in het leven van destijds. Hier dragen de uitgebreide beschrijving van de locaties en verschillende sferen ook aan bij. Het lijkt net alsof je naar een toneelstuk zit te kijken waarbij de wisselende scènes bijna aan te raken zijn. 

“Ze kon niet verder. Jacques bleef zwijgen. Hij realiseerde zich dat hij onrechtvaardig en ondankbaar was. ‘Ik weet niet meer wat ik zeg,’ mompelde hij. Om zich te verontschuldigen bracht hij een hand naar zijn voorhoofd, alsof zijn voorhoofd zo barstensvol gedachten zat en hij niet meer wist wat hij zei. Toen voegde hij eraan toe: ‘Als jij er niet was, zou het niets uitmaken, want ik heb geen enkele moed.’ ” 

Bove beschrijft in Vrouwelijk karakter ook goed hoe de verschillende personages destijds leefden. De angst, twijfel en onzekerheid spatten van de bladzijden af. Dit is natuurlijk ook typisch voor de tijd waarin Bove zelf leefde en onder welke omstandigheden hij zijn boeken heeft geschreven. 

Ondanks de korte roman weet Bove in Vrouwelijk karakter op een bondige wijze op papier te zetten hoe mensen ondanks alle wanhoop en tegenslag toch nog proberen om er het beste van te maken. De vier hartjes dan ook zeker verdiend.

Recensie: Vrouwelijk karakter – Emmanuel Bove