Stille Wateren - Eva Nagelkerke RECENSIE

Recensie: Stille Wateren - Eva Nagelkerke

De negenentwintigjarige Sophie heeft een misdaad gepleegd. Tien jaar later moet ze daar nog dagelijks voor boeten. Ze doet haar uiterste best om haar leven weer op de rit te krijgen, maar haar omgeving biedt haar geen enkele ruimte. De spanningen in huis lopen hoog op. Sophie’s leven komt opnieuw op zijn kop te staan als ze begint te twijfelen over het verleden. Heeft ze inderdaad de misdaad gepleegd waarmee ze elke dag opnieuw wordt geconfronteerd? Grenzen tussen waan en werkelijkheid vervagen terwijl ze op zoek gaat naar de waarheid.

Eva Nagelkerke is het pseudoniem van de zussen Alexandra en Victoria Nagelkerke. Onder de schrijversnaam Eva Monté schreven zij eerder hun debuut Te koop en de thriller Zwaartekracht. Nu is Stille wateren verschenen, een psychologische thriller die je meeneemt in het beklemmende verhaal van Sophies leven.

In Stille wateren maak je kennis met Sophie. Haar verhaal wordt verteld in twee verschillende tijdlijnen, die haar leven vóór en ná de misdaad beschrijven. Behalve Sophie’s perspectief komen ook de perspectieven van twee andere personages aan bod. De auteur vlecht deze perspectieven en tijdlijnen kunstig door elkaar, zonder dat het verwarrend wordt.

De beklemmende sfeer is merkbaar vanaf de eerste bladzijde. Sophie probeert om haar leven weer op de rit te krijgen, maar wordt door haar omgeving telkens teruggestopt in een figuurlijke dwangbuis. Vooral Sophie’s ouders spelen daar een grote rol in. Haar moeder lijkt meer te geven om haar hondje Lady dan om haar eigen dochter. Haar vader is onverschillig. Ze geven Sophie liever een pilletje, zodat ze niet zo lastig is. Beide ouders worden zo beeldend beschreven dat ze af en toe het bloed onder je nagels vandaan halen.

Sophie zelf is een goed uitgewerkt personage. Niet voor niets verwijst de titel naar het spreekwoord ‘Stille wateren hebben diepe gronden’, want dat is perfect op haar van toepassing. Ze laat weinig zien aan de buitenkant, maar heeft zoveel complexe gedachten en gevoelens. Haar machteloosheid en frustratie spatten van het papier af en lijken soms bijna tastbaar te worden. Haar psychose komt dichtbij, zo dichtbij dat het je benauwt en naar de keel grijpt.

Het mysterie rondom de misdaad wordt na een derde van het boek steeds duidelijker. Het keerpunt, het moment waarop Sophie over haar verleden gaat twijfelen, komt vrij laat - ongeveer halverwege het boek. Desondanks blijft het verhaal boeien vanaf het begin tot het einde. De fragmenten uit Sophie’s verleden en de passages over de andere personages leveren telkens wat meer informatie op. Langzaam lijken de puzzelstukjes op zijn plek te vallen. Toch word je steeds op het verkeerde been gezet. De auteur weet nieuwe inzichten en gebeurtenissen op zo’n manier te doseren dat je telkens in verwarring wordt gebracht en de pagina’s wilt blijven omslaan, tot je weet hoe de vork nou echt in de steel zit.

De schrijfstijl is vrij simpel, maar leest lekker weg. Tegen het einde legt de auteur wat zaken uit aan de lezer in dialogen, die daardoor wat onnatuurlijk overkomen. Het laatste hoofdstuk is echter zo overdonderend dat je dit meteen weer vergeet.

Eva Nagelkerke zet met Stille Wateren een sterk verhaal neer dat alle ingrediënten bevat voor een goede thriller. Sophie is een interessant en goed uitgewerkt personage, met wie je meevoelt van het begin tot het eind. De plot is een samenhangend en kunstig vervlochten geheel. De onderhuidse spanning die bij een psychologische thriller hoort is continu aanwezig en tot de laatste verrassende wending blijf je geboeid. Deze verontrustende thriller over geestesziekte, valse herinneringen en manipulatie zet je aan het denken en achtervolgt je, zelfs als je het boek hebt dichtgeslagen.

Recensie: Stille Wateren - Eva Nagelkerke