En ze leefden nog lang en gelukkig? - Guido Eekhaut RECENSIE

Recensie: En ze leefden nog lang en gelukkig? - Guido Eekhaut

Sprookjes eindigen vaak met ‘en ze leven nog lang en gelukkig’. Maar wat als dit niet zo lang en gelukkig is als gehoopt? En wat als je als doornroosje wakker wordt gekust door een prins die je helemaal niet aardig vindt? Of je prins hele duistere geheimen blijkt te hebben of je zelf andere seksuele voorkeuren blijkt te hebben. Guido Eekhaut besluit samen met Bert Kruismans en Isabelle Wery de koppen bij elkaar te steken om zich samen af te gaan vragen wat dit lang en gelukkig wel niet betekent…

Assepoester, Sneeuwwitje en Doornroosje krijgen door een schrijver, een stand-up comedian en door een actrice een bijzonder vervolgverhaal. Zo wordt Doornroosje na een aantal prinsen afgekeurd te hebben, wakker in de eenentwintigste eeuw. Sneeuwwitje komt een tijdslus terecht waardoor ze elke dag opnieuw wakker wordt gekust door de prins in een glazen kist. Na de dagen vorderen heeft Sneeuwwitje hier op een gegeven moment genoeg van en besluit het recht in eigen hand te nemen. En ten slotte probeert Assepoester het afschuwelijke verleden van haar af te schudden door zich te richten op haar goede baan. Totdat er jonge meisjes vermoord worden…

De verschillende sprookjes zijn duidelijk door verschillende mensen geschreven en zijn daardoor heel divers. Er wordt hierbij ook veel actualiteit gebruikt, zoals seriemoordenaars, biseksualiteit en de moderne gemakken van de huidige tijd. Elk verhaal geeft een speelse knipoog en een flinke realistische blik op het concept van ‘lang en gelukkig’. Het schrijversdrietal laat hierin duidelijk zien dat zoiets als lang en gelukkig eigenlijk niet bestaat en ook sprookjesfiguren, net als normale mensen, tegen dingen aanlopen waar ze geïrriteerd door raken. Zo is Doornroosje naarstig op zoek naar een prins waar ze graag wakker gekust door wil worden. En raakt ook Sneeuwwitje een beetje chagrijnig van haar prins en het feit dat de zeven dwergen haar gewoon gedumpt hebben. Vooral het verhaal over Assepoester leest heel gemakkelijk weg en sluit qua verhaallijn naadloos aan op het einde van het oorspronkelijke sprookje. Vooral de duistere elementen rondom de seriemoordenaar  maakt dat dit verhaal wegleest als een thriller.

Jammer is wel dat je als lezer af en toe het gevoel krijgt dat de auteurs iets te veel elementen in hun verhalen willen stoppen en daarbij zaken niet altijd even goed inleiden. Zo krijgt Assepoester in het eerste verhaal opeens een geheime verhouding met een vrouw, wat heel plotseling aanvoelt. Aan het eind van het verhaal over Sneeuwwitje komt het hele verhaal van de tijdslus in een heel ander daglicht te staan en als lezer heb je behoefte aan hints, eerder in het verhaal, waarbij je opeens het ‘Oh ja!’gevoel krijgt. En bij het verhaal van Doornroosje voelt het einde van het verhaal nog niet helemaal af. Als lezer zijn je vragen nog niet geheel beantwoord.

Guido Eekhaut heeft met Bert Kruismans en Isabelle Wery een heel originele kijk op ons aller bekende sprookjes gegeven, met veel originele verhaallijn en bijzondere maar ook heel herkenbare elementen. Wel worden sommige belangrijke aspecten van de verschillende verhalen wat abrupt geïntroduceerd. Wanneer er hierbij meer hints in het verhaal verwerkt waren, was het voor de lezer een meer begrijpelijke plotwending geweest.

Recensie: En ze leefden nog lang en gelukkig? - Guido Eekhaut