Finse dagen - Herman Koch RECENSIE

Recensie: Finse dagen - Herman Koch

Een jongen die op zijn zeventiende zijn moeder verliest. Als je terug kon in de tijd zou je hem waarschijnlijk beschrijven als eenzaam, onbeholpen en wellicht het spoor bijster. Nee, hij zou er wel weer komen als iemand hem op het rechte pad zou zetten. Toch denkt Herman daar zelf heel anders over. Hij stapt in de trein en gaat naar Finland om te bedenken wat hij wil met zijn leven of gebruikt hij deze kans om Nederland ver achter zich te laten?

En Herman Koch liegt er niet over. Finse dagen is een roman met zelfreflectie, op je eigen subjectieve manier objectief naar jezelf kijken: "al dan niet verzonnen of autobiografisch". De bekende Nederlandse literaire schrijver geeft de lezer met Finse dagen een kijkje in zijn leven. Alhoewel in geuren en kleuren wordt beschreven wat deze befaamde auteur heeft gedaan, draait het nog meer om zijn gedachten. Hij neemt de lezer mee in zijn hersenspinsels, zijn kijk op het leven en de redenering achter zijn keuzes. 

Het enige wat zeker is aan Finse dagen is dat het verhaal fascinerend is, de rest wordt in het midden gelaten. Het is ontzettend intrigerend om te lezen hoe Herman omging met alles wat op zijn pad terecht kwam. Hij schrijft zo openlijk dat, ondanks wat je ook van hem of zijn keuzes mag denken, je volledig begrijpt waarom hij zo of juist helemaal niet gehandeld heeft. 

Ondanks de vele succesvolle werken die Herman Koch al op zijn naam heeft staan, verdient hij met Finse dagen absoluut opnieuw de eer om meesterschrijver genoemd te worden. Herman heeft een heel fijne schrijfstijl, absoluut literair al voert het niet de boventoon. Het is de combinatie van de perfect gekozen bewoording met de fantasierijke vergelijkingen en de kritische reflectie die Finse dagen zo ontzettend goed maken. Hierbij mag natuurlijk ook niet de speelse verwijzingen naar menig literair werk vergeten worden. 

Het verhaal kent een vlot tempo, maar wisselt continu in tijdsperspectief. Dat zorgt ervoor dat de lezer gedwongen wordt om Finse dagen niet in één avond uit te lezen, maar stil te staan bij de vragen die tussen de regels door worden gesteld. De vragen die de lezer dwingen om het boek eens dicht te slaan, de woorden te laten bezinken en weer opnieuw te beginnen. Finse dagen is geen roman die van begin tot eind gelezen dient te worden, het is een bladerverhaal. Je leest net zolang totdat alle stukjes op zijn plek vallen, want "het beste boek is het boek waarover geen enkele vraag meer is te stellen". Wanneer het boek echter een verzameling van herinneringen is, moet men niet vergeten dat "het geheugen een bevroren bergmeer is waar je een gat in hakt. Uit dat gat haal je vervolgens de ene na de andere vis naar boven. Wie geen gat hakt zal ook niks vangen".

En Finse dagen van Herman Koch is een vangst! Het weet de lezer te prikkelen en te inspireren. De roman geeft een inkijkje in het leven van een grootste literaire schrijver, die nog lang niet uitgeschreven is. Maar dat inkijkje moet men toch met een korreltje zout nemen, want Herman Koch laat jou zijn waarheid kiezen. Ondanks dat Finse dagen dan wel niet direct gerelateerd is aan zijn andere werken, zet de roman zijn boeken en hemzelf wel in een ander daglicht.

Recensie: Finse dagen - Herman Koch