Strovuur - Gerwin van der Werf RECENSIE

Recensie: Strovuur - Gerwin van der Werf

Ze konden zich er maar enkele dagen op voorbereiden, maar dan begint het: de spontane reis van Fay met haar neef Elvin naar Parijs! Het is het einde van de zomer, Fay draagt een groot verdriet met zich mee, Elvin heeft een kort lontje, zijn Mitsubishi Sapporo heeft zijn beste tijd gehad. Dat wat cliché klinkt, wordt de werkelijkheid: Fay en Elvin raken verstrikt in handenvol pech en een hoop bizarre ontmoetingen op het Belgische en Franse platteland. Het toppunt is het stelen van een zestiende-eeuws koorboek uit het klooster, want dit brengt een hele excalatie van de road trip met zich mee. Bovenal blijft het de vraag: wat gebeurt er echt en wat zit er in Fays hoofd?

"Ik heb een tattoo op mijn schouder en een gaatje in mijn hart." Deze zin staat bovenaan op de achterflap en is terug te vinden op de allereerste bladzijde. Hoewel Van der Werf de lezer op een luchtige, simpele manier verwelkomt in zijn verhaal, is de manier waarop helaas niet bijster origineel. Hoofdpersonage Fay begint zich in de tweede alinea voor te stellen met: "Ik ben Fay, zeventien jaar, ik heb een tattoo op mijn schouder en een gaatje in mijn hart. Verder ben ik normaal, je ziet niks aan me, ik ben goed in niet opvallen." Deze introductie in Strovuur is geen belangstellingswekker. Maar, je slaat de bladzijde toch om en komt aan op de volgende...

Hoe Van der Werf het voor elkaar krijgt is bijna een raadsel, maar op bladzijde twee van Strovuur heeft hij de lezer al zover dat hij of zij bij zichzelf denkt: 'Nu wil ik weten hoe het afloopt!' Dit komt waarschijnlijk door de spontane ruimtebeschrijvingen die Van der Werf door het voorstelrondje van de personages gooit. Tijdens het korte verhaal van Fay over wie zij is en over met wie ze op reis is, worden de auto en de omgeving beschreven. Hier gebruikt Van der Werf een mix van wat Fay om zich heen ziet, wat zij voelt en wat zij wel en niet leuk vind of ooit gedaan heeft. Je leert Fay vooral kennen in de passages waar zij het als eerste verteller niet over zichzelf heeft. Het is heel verfrissend hoe Van der Werf in Strovuur soepel tipjes van de sluier van Fays levensverhaal geeft, zodat de lezer hongert naar meer.

Ook Van der Werfs manier van vertellen slaat aan bij de doelgroep. Zijn moderne zinnen hebben een soms poëtische, maar originele touch. Ook passen de zinnen in een voor sommigen herkenbare context, namelijk een hete Franse file: "Elvin stapte uit, liet het portier wijd openstaan en liep naar de SUV. Hij droeg teenslippers en flipflopte over de witte lijnen." Een andere poëtische en kraakheldere zin: "Eigenlijk ben je een engerd. (...) Je vloeken stinken naar sigaretten en je haar naar frituurvet."

Samenvattend is Strovuur herkenbaar, origineel en spannend. Van der Werfs zinnen zijn creatief, maar duidelijk. De titelverklaring klopt en de personages worden met de alinea interessanter, hoewel dit op de eerste bladzijde niet werd verwacht. Al met al is Van der Werf er met Strovuur in geslaagd het verhaal van Fay en Elvin een podium te geven.

Recensie: Strovuur - Gerwin van der Werf