Nu ik je nooit meer zie - Jeroen Kuypers RECENSIE

Recensie: Nu ik je nooit meer zie - Jeroen Kuypers

Joodse broer en zus in Rotterdam op weg naar WOll

In Nu ik je nooit meer zie zet Jeroen Kuypers ons op het spoor van Leon en Vera Teitelbaum, een joodse broer en zus. Ze ontvluchten Oostenrijk en Wenen in de dertiger jaren van de vorige eeuw, omdat hun vooruitziende vader weet dat daar het antisemitisme tot ontbranding komt en joden bij het vuilnis zullen worden gezet. In Rotterdam kunnen ze daar aan ontkomen,zo is de gedachte.

Het is niet zozeer een confrontatie met het Rotterdam van de dertiger jaren, wat de uitgever accentueert, maar veel meer een boeiend relaas over sterk uiteenlopende karakters in een spannend tijdsgewricht. Een lange aanloop naar de havenstad overigens, waarin de lezer het naderend onheil krijgt uitgelegd. De weerloze mens in de greep van het nazisme dat razend snel om zich heen grijpt. Het ‘dit kan toch niet waar zijn’ ligt nog op de lippen als de poorten van het concentratiekamp zich al achter hen sluiten. Van de scoorstenen in de welvaart naar die van de vernietiging.

Kuypers spint in Nu ik je nooit meer zie rond Vera en Leon een mooie verhaallijn. Een boeiende verklaring van de wijze waarop mensen de tijdsgeest ervaren. De overgave, het verzet met diverse mengvormen. Het zich overgeven aan de omstandigheden en het er tegenaan schoppen. De inkeer voor de één in een concentratiekamp, voor de ander in het veilige Londen. De botsing tussen gevoel en ratio.

Het handelen tegen beter weten in, het te gemakkelijk accepteren, is beeldend uitgesponnen. Sterke beeldspraak, mooie metaforen. Thee, even slap als het geouwehoer van die kerel…..Dat het begrip kopstoot, een combinatie van jenever en bier, pas wordt verklaard nadat het eerder aan de fantasie is overgelaten, bezorgt geen hoofdpijn.

Nu ik je nooit meer zie raakt tegen het eind in een stroomversnelling, waarin de lezer heel snel moet schakelen. Daar zou je wat meer inhoud in willen hebben. Teveel interessante ontwikkelingen worden in een te hoog tempo voorgeschoteld. Het gevoel dat zinvolle toelichting is weggebombardeerd. De gave van het woord lijdt daar niet onder. De titel Nu ik je nooit meer zie is er één die tot nadenken stemt. Een verwijzing naar tweesituaties . Een die voor het oprapen ligt en de ander die antwoord geeft op een overpeinzing. Als je daar niet goed raad mee weet geeft de titel de verklaring. Vlot geschreven in aansprekende zinnen, een interessante confrontatie met een inktzwarte periode in de vaderlandse geschiedenis.

Recensie: Nu ik je nooit meer zie - Jeroen Kuypers