De Naamloze koningin - Rebecca McLaughlin RECENSIE

Recensie: De Naamloze koningin - Rebecca McLaughlin

Coin is de bijnaam van een meisje dat als Naamloze op straat leeft in het koninkrijk. Toch moet er een deel van haar geschiedenis zijn die ze zelf niet kent, want wanneer de koning sterft, verschijnt er op haar arm een kroontatoeage. Dat betekent dat de stervende koning haar naam heeft genoemd als troonopvolger. Haar naam, die zij niet eens kent. Met de macht komt ook de magie en komen ook de problemen. Niet iedereen is even blij om een Naamloze op de troon te zien en dat zorgt voor gevaarlijke situaties. Toch heeft Coin ook onverwachte bondgenoten gevonden die volledig achter haar staan.  

Rebecca McLaughlin komt met een originele insteek op de proppen in De Naamloze koningin. Er zitten natuurlijk elementen in van andere verhalen, maar het geheel is zo samengevoegd dat je eigenlijk wel een fris gevoel krijgt en zeker in het begin van het boek kriebelt de nieuwsgierigheid over het verdere verloop. Het is wel jammer dat de uitwerking geen gelijke tred houdt met het idee.  

Als lezer weet je dat er iets niet helemaal klopt en dat weet het hoofdpersonage ook. Toch wordt het feit dat de Naamloze Coin tóch een naam moet hebben, een tijdje genegeerd en dat voelt vreemd. Het is zo belangrijk, waarom zouden de andere personages daar geen vragen over stellen? Wanneer de ontknoping van dit mysterie komt, klinkt het allemaal wel logisch, maar het maakt niet goed hoe er mee omgegaan wordt voor die tijd.  

Het is niet alleen dat element wat schuurt tijdens het lezen. Ook de gehele wereld waarin het verhaal zich afspeelt is niet goed genoeg uitgediept. Er wordt een vage voorstelling gegeven van het 'klassensysteem', maar pas verder in het boek wordt uitgelegd hoe de magie zich in die wereld manifesteert en zelfs dan is het een uitermate teleurstellende en zeer minimale verklaring. Ook de tijdsgeest is aangepast en nu hoeft er niet zozeer een jaartal bij elk hoofdstuk te staan, maar Rebecca McLaughlin gaat er zomaar vanuit dat je als lezer alle gaten zelf invult die ze creëert in De Naamloze koningin. En zo werkt het jammer genoeg niet. Kaas met gaten of gaten met wat kaas ertussen, blijkt toch  nog een heel groot verschil. Elementaire uitleg, zodat de lezer zich thuis voelt in een nieuwe wereld is heel belangrijk om de aandacht voldoende vast te houden.  

De schrijfstijl is in het begin van het verhaal erg goed te smaken. Toch sluipen er, naarmate het boek vordert, steeds vaker wat stroef aandoende zinnen in de tekst. Nu is De Naamloze koningin een vertaald boek, dus het is de vraag hoeveel daarvan bij de vertaler Sandra Hessels ligt en hoeveel bij McLaughlin als auteur. Het verhaal wordt verteld door de ogen van Coin, in de belevende ik-vorm. Dat levert spannende momenten op, want je weet niet meer van alle ontwikkelingen af dan het hoofdpersonage zelf. Het taalgebruik in de conversaties is vaak wel heel passend voor het rebelse karakter van het hoofdpersonage en die conversaties blijven vlot leesbaar.  

De Naamloze koningin mist diepgang en inhoud, waardoor je als lezer afgestompt raakt. Waar de plot in het begin van het boek nog prikkelt, wordt het naar het einde toe ook steeds voorspelbaarder en soms wat ongeloofwaardig. Die ongeloofwaardigheid komt ook voort uit het soort nonchalance dat Rebecca McLaughlin eigenlijk het hele verhaal door handhaaft en waardoor er teveel hiaten vallen. Schrijven is schrappen, maar in dit geval had de auteur toch wat meer én op een andere manier mogen neerpennen. De Naamloze koningin leest niet heel erg onaangenaam, maar is gewoon niet goed genoeg uitgewerkt. Tussen al het andere YA-fantasy geweld blijft dit boek moeilijk overeind.

Recensie: De Naamloze koningin - Rebecca McLaughlin