De Tussenzus - Vincent Kortmann RECENSIE

Recensie: De Tussenzus - Vincent Kortmann

Verzetten kan op verschillende manieren. Je kan, zoals Cleo, actief laten weten dat je tegen de opwarming van de aarde bent door de auto te vermijden, vegetarisch te koken en je eigen ecologische voetafdruk te berekenen. Maar je kan je ook passief verzetten, zoals Tommie Boezerman. Op zijn achttiende verjaardag verlaat hij de middelbare school. Een jaar later wordt hem gevraagd om te helpen bij het schooltoneelstuk, zou dit voor Tommie het keerpunt zijn om zijn leven eindelijk weer op gang te krijgen? Terwijl het verzet van Cleo steeds extremistischere vormen aanneemt, wordt Tommie steeds stiller. Waartegen verzetten deze tieners zich zo erg?

Tussenzus is de debuutroman van Vincent Kortmann. De titel verwijst naar Cleo, de dochter van de ex-vriendin van de vader van Tommie. Nadat de relatie tussen zijn vader en haar moeder stuk is gelopen, blijft Cleo bij Tommie en zijn vader wonen. De vader van Tommie is in het verhaal het toonbeeld van de Nederlandse politiek. Hij bekleedt meerdere belangrijke bestuursfuncties. Vincent Kortmann laat hem precies voldoen aan het stereotype wat men daarbij verwacht. Het is een zelfingenomen, betweterige man die zijn kind aan het lot heeft overgelaten.

De moeder van Tommie is al vroeg overleden en vanaf die dag kan hij haar gezicht niet meer herinneren. Vincent Kortmann laat Tommie in De Tussenzus herinneringen ophalen uit het verleden om zo het heden beter te gaan begrijpen. Die parallellen tussen het heden en verleden vormen hele sterke passages waarmee het boek zich weet te onderscheiden. Vincent Kortmann weet met simpele bewoordingen een bepaald gevoel te beschrijven, waardoor hij de aandacht van de lezer vasthoudt.

Door de wat vreemde, onaantrekkelijke kaft weet je als lezer niet zo goed wat je kan verwachten. Toch is het verhaal van Tussenzus al vanaf de eerste bladzijde pakkend. De sterke passages wisselen soms af met wat minder duidelijke stukken. Tommie luistert een gesprek tussen zijn vader en de minister af, Tommie zit aan de tafel met een bekende acteur of Tommie zit achterop de fiets bij zijn moeder. Het lijken soms stukjes die uit het niks komen en zonder doel in het verhaal zitten.

Maar De Tussenzus heeft wel degelijk een duidelijke rode draad. Als je je goed inleeft in de hoofdpersoon dan ontdek je dat Tommie eigenlijk alleen maar verlangt naar het normale. Naar het alledaagse. Dit wordt heel mooi in contrast gezet met het verlangen van Cleo naar extremistische veranderingen. Dat verlangen naar het alledaagse is een treffende boodschap. Het is iets waar iedereen vandaag de dag, in deze tijden misschien zelfs wel meer dan ooit, bewust of onbewust naar verlangt.

Vincent Kortmann weet dat verlangen op een eigenzinnige, literaire manier te beschrijven. Het verhaal van De Tussenzus is modern, simpel, pakkend en een beetje provocerend, zoals literatuur hoort te zijn. Er wordt geen gebruik gemaakt van overdadig grove taal of shockerende seksuele fantasieën, sterker nog, Vincent Kortmann steekt subtiel de draak met deze vorm van "klassieke" literatuur.

Al met al is De Tussenzus zeker een aanrader en mag het wat mij betreft een nieuwe aanwinst zijn op de leeslijst van Nederlandse literatuur. Het verhaal is grappig, eigentijds, gevat en literair zonder aanwezig literair te zijn. Op het eind laat Vincent Kortmann helaas nog wat punten liggen. Het een-na-laatste hoofdstuk lijkt een bevredigend einde te zijn, maar dan volgt er nog een hoofdstuk met een nieuwe verhaallijn. Je legt het boek dan ook weg met het gevoel dat Vincent Kortmann niet kon kiezen tussen de verschillende eindes en daarom maar besloot om het allebei te doen.

Recensie: De Tussenzus - Vincent Kortmann