De Moorden op Kingfisher Hill - Sophie Hannah RECENSIE

Recensie: De Moorden op Kingfisher Hill - Sophie Hannah

Hercule Poirot is terug met een nieuw avontuur. Deze keer is hij uitgenodigd door Richard Devonport. Zijn verloofde wordt verdacht van de moord op zijn broer Frank, en Poirot mag bewijzen dat ze niet schuldig is. Tijdens de reis begint het raadsel al in de vorm van een jonge vrouw die een andere plek eist. Ze zweert dat als ze op haar huidige plek blijft zitten ze vermoord zal worden. Als ze plotseling bij Devonport aanklopt en inderdaad later dood aangetroffen wordt, ook al heeft Poirot met haar van plek geruild, heerst alom verwarring. Het mysterie groeit...

Wie is er niet bekend met het concept 'fanfiction'. Je ziet een film, een serie, leest een boek, en je gaat er zo in op dat je niet anders kan dan de wereld uitbreiden. Je maakt je eigen personages of gebruikt al bestaande karakters en werkt ze verder uit, geeft ze nieuw leven. Dit is op het eerste gezicht precies wat Sophie Hannah doet met haar Poirot mysteries en in dit geval De Moorden op Kingfisher Hill. Want Poirot is natuurlijk niet van Hannah zelf, maar van de welbekende Agatha Christie. Er ligt dan ook een hoge druk op haar schouders, want je treedt niet zomaar in haar voetsporen. Integendeel, je moet flink je mannetje kunnen staan om Christie te volgen. Toch lijkt het Hannah gelukt. Haar Poirot serie wordt overal met lof ontvangen en is verschillende keren vertaald.

Is De Moorden op Kingfisher Hill dan niet van het 'echte' werk te onderscheiden? De waarheid gebiedt te zeggen dat dit niet helemaal waar is. Waar Christie vaak vanaf het begin je meesleept in het mysterie dat ze biedt, is Hannah daar iets langzamer mee. Pas na ongeveer een derde komen we aan op de plek waar het allemaal gaat gebeuren. Uiteraard betekent dit niet dat de personages die we eerst tegenkomen niet belangrijk zijn. Ze komen, voor zover we ze kennen, allemaal weer terug en hebben een belangrijke rol in het geheel. Toch is het tempo soms net iets te langzaam en wil je sneller door de bladzijden dan Hannah je toestaat.

Waar Hannah echter wel heel sterk in is, is de opbouw van het plot. Aangezien we niets door Poirots ogen zien, maar zijn compagnon rechercheur Catchpool het woord doet, mis je soms aanwijzingen, die achteraf zo duidelijk waren. Catchpools perspectief biedt ook een stukje menselijkheid aan het verhaal. Je voelt je niet dom of naïef als je het even niet meer volgt. De kans is groot dat Catchpool echt net zoveel weet als jij.

Al met al is het een tof boek om in te duiken als je je grijze cellen even aan het werk wilt zetten. De Moorden op Kingfisher Hill heeft hetzelfde authentieke smaakje als Christie ons wist te geven, met de verfrissende en moderne blik van Sophie Hannah. Een mooie medley van twee sterke schrijfsters, met personages die ons allemaal dierbaar zijn, verpakt in één mooie bundel.

Recensie: De Moorden op Kingfisher Hill - Sophie Hannah