Het meisje in de witte kimono - Ana Johns RECENSIE

Recensie: Het meisje in de witte kimono - Ana Johns

Tori Kovač staat op het punt haar vader naar het ziekenhuis te brengen, als er een brief arriveert uit Japan. Ze weet dat haar vader ooit als marinier gestationeerd was in Azië, hij vertelt haar nog altijd verhalen uit die tijd. Maar voor ze de kans krijgt hem te vragen naar met wie hij daar nu nog contact heeft, overlijdt haar vader. Om toch antwoord te krijgen op haar vragen, vertrekt Tori naar Japan.

Japan, 1957. Naoko Nakamura is bijna achttien en daarmee oud genoeg om over trouwen na te gaan denken. Terwijl  haar vader de zoon van een zakenrelatie op het oog heeft, hoopt Naoko zijn goedkeuring te krijgen voor een huwelijk met de Amerikaanse soldaat van wie ze houdt. Maar als hij daar achter komt en Naoko ook nog zwanger blijkt, moet ze haar ouderlijk huis verlaten. Desondanks lijkt het leven haar toe te lachen, tot haar geliefde niet terugkomt van een missie...

Na de Tweede Wereldoorlog zijn de Amerikanen lange tijd prominent aanwezig geweest in Japan. In die periode zijn meer dan tienduizend baby's met een Amerikaanse vader en een Japanse moeder geboren. Daar had zomaar een kind van de vader van Ana Johns bij kunnen zitten. Hij werd namelijk verliefd op een Japans meisje toen hij bij de Amerikaanse marine zat. Uit die relatie zijn geen kinderen voortgekomen, maar Johns stuitte op het grote aantal baby's bij haar research naar haar vaders tijd in Japan. Tienduizend kinderen voor wie geen plek was in zowel Japan als in de VS. Dat inspireerde haar tot Het meisje in de witte kimono.

Johns heeft zich voor Het meisje in de witte kimono duidelijk uitgebreid verdiept in de Japanse cultuur om vooral het verhaal van Naoko zo geloofwaardig mogelijk te kunnen vertellen. Ze beschrijft de ingewikkelde gebruiken, strenge omgangsvormen en betekenisvolle architectuur, en weet ook aannemelijk te maken dat er in de jaren vijftig bij de nieuwe generatie iets van verzet begint te borrelen tegen het maatschappelijke keurslijf. Maar tegelijkertijd snap je ook hoe moeilijk het voor Naoko is om zich los te maken van haar familie. Want het is bijna onmogelijk om te moeten kiezen tussen je familie en je geliefde.

Het verhaal van Naoko wordt in Het meisje in de witte kimono omlijst door het verhaal van Tori. Dat speelt in het heden, maar is een stuk minder sprankelend dan het historische Japanse verhaal. Misschien sprak het oude Japan meer tot de verbeelding van Johns, of vond ze het nodig voor het contrast. Maar Tori is ouder dan Naoko en duidelijk meer teleurgesteld in het leven. Haar zoektocht is op zich boeiend, want wat is er nu nog over van die Amerikaanse periode in Japan? Maar erg origineel is de insteek van het onderzoeken van de geschiedenis van een (overleden) ouder niet. Eigenlijk weet je ook wel wat Tori gaat ontdekken en is het veel interessanter hoe het verder gaat met Naoko.

Het is dan ook iedere keer weer een aangename verrassing als het volgende hoofdstuk van Het meisje in de witte kimono terugschakelt naar het oude Japan – of er nog een paar pagina's extra blijft hangen. Naoko's hoofdstukken lezen ook net een tikje makkelijker weg, met meer actie, meer dialoog en meer emotie. Toch is Johns het hele boek door een prettig verteller en heeft ze echt een sterk onderwerp te pakken. Een vergeten, maar hartverscheurend stukje geschiedenis, dat tot leven komt door Johns meisje in de witte kimono, en extra betekenis krijgt als ze in het nawoord haar persoonlijke relatie met het onderwerp beschrijft.

Recensie: Het meisje in de witte kimono - Ana Johns