Vogeleiland - Marion Pauw RECENSIE

Recensie: Vogeleiland - Marion Pauw

Marianne is helemaal klaar met haar leven thuis. Op een dag besluit ze weg te lopen om samen met de oudere Berend op het onbewoonde Vogeleiland te gaan wonen. Ze hebben het daar naar hun zin totdat Marianne zwanger blijkt te zijn. Tijdens de bevalling raakt Marianne in paniek en beseft Berend dat hij haar gevangen moet houden om niet in de cel terecht te komen. Vanaf dat moment verandert hun idyllische leven op het eiland. Ondertussen zoeken Marianne's ouders en haar zusje Nicole een manier om om te gaan met haar verdwijning. Leeft Marianne misschien nog of moeten ze de hoop opgeven?

Vogeleiland begint met een hoofdstuk geschreven vanuit Berend. Het beschrijft de bevalling en laat zien hoe het is om op een onbewoond eiland te wonen. Marianne is weggelopen van huis en Berend is strafbaar, omdat hij haar geholpen heeft. Maar tijdens de bevalling wil Marianne naar het ziekenhuis, dit wil Berend niet en de spanning die er tussen de twee personages hangt is goed te voelen. Dit hoofdstuk geeft meteen goed de toon van het boek weer.

Vogeleiland van Marion Pauw heeft meerdere verhaallijnen. Eén daarvan is die van Berend, waar het dus ook mee begint. In de hoofdstukken vanuit zijn perspectief volg je zijn leven samen met Marianne en hun dochter Pup. Af en toe wordt er teruggeblikt en word je als lezer meegenomen in de keuzes die Berend heeft gemaakt. Daardoor ontwikkel je ondanks de situatie toch wat sympathie voor hem. Je voelt zijn worsteling met het dilemma waarin Marianne hem heeft gebracht. In de terugblikken voel je de dominantie van Marianne en merk je als lezer hoe erg ze is veranderd en wat dat doet met Berend, zijn verwarring is merkbaar.

Naast de verhaallijn van Berend is Vogeleiland ook geschreven vanuit het zusje van Marianne, Nicole. In deze hoofdstukken wordt duidelijk wat de verdwijning van Marianne doet met haar familie. Ook vanuit haar perspectief zijn er terugblikken, waarin je erachter komt hoe Marianne als kind was. In het heden voel je de wanhoop van de familieleden, ze gaan allemaal anders om met de onwetendheid van wat er met Marianne is gebeurd. Beide verhaallijnen spelen zich over een langere tijd af. Het is alleen af en toe moeilijk te volgen hoe veel tijd er verstreken is. Daarnaast lopen de perspectieven qua tijd niet gelijk, dat maakt het verwarrend. En ergens miste ik ook wel het perspectief van Marianne, haar kijk op de situatie en uitleg waarom ze is weggelopen.

Marion Pauw heeft een fijne schrijfstijl. Het boek pakt je vanaf het begin, je moet gewoon weten hoe het gaat aflopen, gaat het allemaal goed komen? Dit zorgt ervoor dat je het boek moeilijk weg kan leggen en je door wil blijven lezen. De afwisseling van perspectieven maakt Vogeleiland nog interessanter. De personages in beide verhaallijnen zijn goed uitgewerkt, je voelt echt met ze mee. Tegen het einde komen er ook een paar hoofdstukken vanuit Pup, dit is een waardevolle toevoeging aan het verhaal. Het laat zien wat de omgeving voor invloed heeft op het opgroeien van een kind. Daarnaast ook even wat aandacht voor de cover van het boek. Het lijkt eerst gewoon een rood gezicht met een witte achtergrond, maar als je beter kijkt zie je dat de mond een eiland vormt en de neus vogels zijn; Vogeleiland.

Vogeleiland heeft geen spectaculaire plotwendingen, maar is een goed geschreven psychologische thriller met interessante personages, het is een meeslepend boek die je moeilijk weg kan leggen.

Recensie: Vogeleiland - Marion Pauw