Shuggie Bain - Douglas Stuart RECENSIE

Recensie: Shuggie Bain - Douglas Stuart

Shuggie Bain: dit boek zet zich vast in je geheugen

Shuggie Bain….Zijn moeder is een onverbeterlijk alcoholiste, zijn vader een gevoelloze seksverslaafde, die zijn gezin bruusk de rug toekeert. En Shuggie zelf komt er achter dat hij anders geaard is dan de jongens om hem heen. Alles in het leven zit hem tegen. Daar waar een broer en zus de weerzin tegen de situatie niet kunnen overwinnen, blijft Shuggie zijn ontwrichte moeder trouw met een grenzeloze liefde, die alleen een kind kan opbrengen voor een ouder.

Duizendvoudig teleurgesteld door haar en door zijn omgeving strijdt hij het ongelijke gevecht met een unieke onbaatzuchtigheid. De moeder boft met zo’n kind, dat haar de zorg geeft die ze hem onthoudt. Ze wil er wel voor hem zijn, maar de drank sloopt haar lichaam en uiteindelijk ook de geest, waardoor Shuggie er helemaal alleen voor komt te staan.

Douglas Stuart imponeert met een meeslepende debuutroman, die zich afspeelt in de achterbuurten van Glasgow. Dezelfde stad waar hij zijn eigen jeugd doorbrengt. Het inspireert hem tot deze autobiografie, waar je vanaf de eerste scènes niet los komt. Doe ik het wel of doe ik het niet, zal door zijn hoofd gespeeld hebben. Uiteindelijk is het zijn zus die hem na tien jaar wikken en wegen overhaalt om zijn ervaringen met een moeder en haar gevecht op papier te zetten. Het gegeven is van triest trekkende treurnis. Onverbloemd, rauw zoals het was, met een weergaloze diepgang. Zo sterk beeldend beschreven als alleen iemand kan die er tot in het diepst van zijn ziel door is geraakt.

Zonder enige terughoudendheid, linea recta uit het leven geplukt, aangrijpend. Wat een verbeeldingskracht! Je  voelt je als lezer sterk betrokken, hoopt samen met Shuggie op een omslag, die in dit verhaal slechts van korte duur is.  Een nieuwe zorgzame partner die slechts één ding niet begrijpt en dat is de verwoestende werking van:  och kom, één glaasje maar.

Hoe is het mogelijk dat 32 uitgevers het manuscript van zich afschoven. Met wellicht de misplaatste gedachte dat het lezerspubliek niet open zal staan voor zo’n realiteit. Gelukkig dat de 33ste de kracht van het omgekeerde voelde waardoor de wereld er kennis van kan nemen. Met een schok, dat kan niet anders. Iets beleven en ondergaan is één ding; het zo kunnen verwoorden dat de massa het mee beleeft, is wat anders.

Shuggie Bain geeft de lezer een realistische kijk op de ontwrichting door armoede, op de vunzigheid en het hilarische dat daaraan kleeft. Hoe weinig er voor nodig is om bij kinderen onder zulke omstandigheden voor even de zon achter de wolken weg te trekken. Hoe zo’n leven in de krochten je vindingrijk maakt. Stuart ontroert in zijn beschrijving met het slechtste en het beste in de jonge mens. Ontroering die uit het hart in de pen vloeit. Een afgewezen manuscript dat er met de Booker Prize vandoor gaat: de hoogste literaire onderscheiding.

Recensie: Shuggie Bain - Douglas Stuart