De hemel is altijd paars - Sholeh Rezazadeh RECENSIE

Recensie: De hemel is altijd paars - Sholeh Rezazadeh

In haar debuutroman De hemel is altijd paars beschrijft Sholeh Rezazadeh het leven van de jonge Iraanse vrouw Arghavan. Na haar studie aan de universiteit is zij naar Nederland vertrokken, waar ze nu in Amsterdam een kleurrijke kringloopwinkel runt. Ze heeft slechts twee echte vrienden, en voelt zich vaak eenzaam. Op een dag wandelt Mees haar winkel binnen, op wie Arghavan meteen verliefd wordt. Hij zet na slechts één ontmoeting haar wereld op zijn kop.

Rezazadeh is van huis uit dichteres, en dit merk je tijdens het lezen: het boek bevat tal van prachtig geformuleerde, poëtische zinnen. Ook de manier waarop zij Arghavan naar het leven laat kijken, is erg mooi. Haar zienswijze leert ons niet alleen wat over onszelf, maar ook iets over onze maatschappij en de manier waarop wij die inrichten. Meer dan eens beschrijft ze treffend ons typisch Nederlands gedrag, gezien door de ogen van iemand die hier niet is opgegroeid. Zonder veroordelend of humoristisch te willen zijn, houdt Rezazadeh de lezer een spiegel voor. En dat is naast haar prachtige schrijfstijl, een sterk punt van deze roman. 

Zo schrijft ze bijvoorbeeld over onze fascinatie voor zonnige dagen: 'Lekker weer hè? Op zonnige dagen is dit de eerste zin die je van anderen hoort. Dat de zon schijnt lijkt het belangrijkste wat er kan gebeuren en iedereen moet over deze mooie gebeurtenis praten. In Tabriz was ik gewend aan zonnige dagen, ook in de herfst en de winter. [...] Niemand praatte over de zon. Die was helemaal niet van belang. In de eerste dagen dag ik hier woonde, was het raar dat iedereen  alleen maar voor de zon naar buiten kwam.'

Ook werpt ze een kritische blik op onze steeds meer individualistische maatschappij: 'Op de terugweg in de metro, voel ik de warmte van tranen op mijn wangen, maar ik ben niet bang dat iemand die zal zien.  Iedereen zit op zijn telefoon te kijken. Niemand kijkt me aan. Het is niet van belang als een vreemde vrouw in de metro huilt. Het is veel minder belangrijk dan een nieuwe post kijken of een artikel lezen waarin je wordt verteld hoe je een betere persoonlijkheid krijgt.'

Je leert Arghavan goed kennen, doordat er in de twee verhaallijnen steeds gewisseld wordt tussen heden en verleden, maar ook tussen Nederland en Iran. Je begrijpt hierdoor waarom ze vaak zo gevoelig reageert. Ook leef je hierdoor met haar mee: je wilt haast dat ze zich wat meer gaat openstellen voor de mensen om haar heen en zo gelukkig(er) wordt. Toch is het een positief boek, tussen de regels door proef je het optimisme van de hoofdpersoon; ze wil wat van haar leven maken, aarden in Nederland en van eerdere misstappen leren.

De hemel is altijd paars is een boek dat wat mij betreft een stuk dikker had mogen zijn, Sholeh Rezazadeh raakt gevoelige snaren met haar verhaal. Ondanks het geringe aantal pagina’s laat ze steeds je meeleven en nadenken. Iemand die pas vijf jaar in Nederland woont en zich de taal zo eigen heeft gemaakt, belooft veel goeds voor de toekomst, dus hopelijk blijft het niet alleen bij haar debuutroman. Ik geef het boek vier sterren.

Recensie: De hemel is altijd paars - Sholeh Rezazadeh