Wie ik gisteren was - Pamela Sharon RECENSIE

Recensie: Wie ik gisteren was - Pamela Sharon

Yara is een meisje van zeventien en wil niet ziek zijn. Als ze de diagnose CVS - chronische vermoeidheidssyndroom - krijgt, heeft ze hier heel veel moeite mee. Chronisch ziek zijn betekent dat het niet meer over gaat en ze ermee moet leren leven. Ze heeft haar ouders, zus Tessa, broertje Corey en haar vrienden die haar willen helpen, maar Yara stort zich op een hyperrealistisch spel, genaamd Evol. In dit spel speelt ze zelf de hoofdrol en kan ze zijn wie ze wil zijn, een meisje dat niet ziek is en alles kan doen wat ze wil. Yara verliest zich in de virtuele wereld en haar familie en vrienden maken zich zorgen. Lukt het Yara om de realiteit niet te verliezen en haar ziekte te accepteren?

Wie ik gisteren was is geschreven in de ik-vorm. Hierdoor zit je meteen in het verhaal en voel je als lezer goed mee met Yara. Je wordt door Pamela Sharon meegezogen in Yara's wereld. Je voelt haar machteloosheid tegenover de ziekte en hoe moeilijk het voor haar is om met de diagnose om te gaan. Je beleeft hoe zij zich voelt als de mensen om haar heen wel gewoon verder leven en kunnen doen wat ze willen, terwijl zij overal rekening moet houden met haar beperkte energie.

In het boek zitten twee verhaallijnen, allebei vanuit Yara geschreven. De eerste is de realiteit en de tweede is het spel Evol. Alles wat in de virtuele wereld afspeelt is cursief gedrukt, hierdoor is het verschil meteen duidelijk en snap je gelijk in welke wereld het is. In het begin is het spel wel wat lastig om te volgen, Yara vindt het leuk om te spelen omdat ze daar niet ziek is, maar wat is nou eigenlijk het doel van het spel? Hierdoor komt het niet goed naar voren waarom het spel zo belangrijk is voor Yara, ze lijkt er meteen verslaafd aan, maar waarom. Naarmate Wie ik gisteren was vordert wordt dit duidelijker.

De personages in Wie ik gisteren was van Pamela Sharon zijn goed uitgewerkt. Alles is geschreven vanuit Yara, waardoor je haar goed leert kennen. Ze vindt steun in haar familie en vrienden, die je leert kennen vanuit de ogen van Yara en allemaal zo hun eigen sterke karakter hebben. Daarnaast ontmoet ze Amir in het spel, een personage die voor Yara mysterieus is en daarom voor de lezer ook een beetje vaag blijft. Dit houdt aan tot het einde, maar de epiloog maakte het verhaal wat onrealistisch.

Wie ik gisteren was is een aangrijpend, ontroerend en origineel verhaal met een heftig onderwerp en een duidelijke boodschap. Het is een boek over jezelf opnieuw uitvinden, over vriendschap en acceptatie.

Recensie: Wie ik gisteren was - Pamela Sharon