Dubbelblind - Edward St Aubyn RECENSIE

Recensie: Dubbelblind - Edward St Aubyn

In Dubbelblind volgt de lezer verschillende verhaallijnen die draaien rondom het leven en de relaties van Olivia, haar familie en haar vriendenkring. Olivia wordt verliefd op bioloog Francis precies op het moment dat haar vriendin Lucy terugkeert uit New York. De liefde tussen Olivia en Francis bloeit razendsnel op en Olivia wil niets liever dan haar vreugde delen met Lucy, maar ondertussen heeft Lucy vreselijk nieuws ontvangen. Dat heeft een impact op haar leven en dat van Olivia en Francis. Zo krijgt het drietal een enorm hechte band. Na verloop van tijd raken steeds meer mensen betrokken bij dit hechte vriendengroepje, zoals Lucy's baas Hunter. Ook Olivia's ouders, beide psychoanalyticus, worden verweven in het verhaal. Met name Olivia's vader Martin en zijn schizofrene patiënt Sebastian vormen een interessante verhaallijn in Dubbelblind. Daarnaast vermoeilijken personages als de vrijpostige Hope of de achterbakse en ambitieuze Saul het verhaal.

St Aubyn schrijft in Dubbelblind over wetenschappelijke thema's als neurowetenschap, psychoanalyse, genetica, erfelijkheid en ecologie, maar ook over gevoel en liefde.  De onderwerpen die hij aankaart lijken veelbelovend, maar uiteindelijk is het boek een chaotische en onnodig complexe mix van onsamenhangende thema's, oninteressante en onsympathieke personages, en onvervulde verwachtingen.

Allereerst gebruikt St Aubyn in Dubbelblind heel complexe zinsstructuren die het lezen onnodig moeilijk maken voor de lezer. Natuurlijk schrijft hij over ingewikkelde wetenschappelijke onderwerpen en mag er een zekere complexiteit verwacht worden in het verhaal, maar St Aubyn maakt met zijn schrijfstijl ook de meer gevoelsmatige passages onbegrijpelijk. Soms moet de lezer passages meerdere keren lezen om er wijs uit te kunnen. Ook de redelijk droge theoretische stukken dragen niet bij aan het leesplezier.

Daarnaast is het in het begin lastig om de vele verhaallijnen en personages uit elkaar te houden. Ze worden allemaal vrij snel geïntroduceerd en de wissels tussen de verhaallijnen vinden plaats midden in de hoofdstukken, waardoor het schakelen soms wat stroef gaat. Dat is jammer, want zo wordt Dubbelblind nog ingewikkelder om te lezen. In deel 2 en 3 komt er gelukkig wel wat meer vaart in het verhaal en daardoor wordt het verhaal interessanter om te lezen. Toch blijft het boek onnodig vaag en ingewikkeld.

De verschillende verhaallijnen lijken vaak ook weinig met elkaar te maken te hebben, dus het is moeilijk om verbanden te zien. Soms lijkt het in Dubbelblind alsof je meerdere boeken tegelijk aan het lezen bent. Uiteindelijk komen de meeste verhaallijnen wel samen aan het einde van het boek, maar op een zeer teleurstellende manier. Er is maar weinig toenadering tussen de personages en de meeste verhaallijnen hebben een open einde. Er is maar één verhaallijn waarbij de problematiek volledig afgehandeld is, en dat was het minst belangrijke perspectief uit het boek.

Dus, Dubbelblind van Edward St Aubyn is een chaotisch, onsamenhangend en onnodig complex boek waarbij de lezer ontzettend veel moeite moet doen om het verhaal überhaupt goed te kunnen volgen. Het taalgebruik is veel te ingewikkeld, er zitten veel droge, theoretische passages in het boek die het leesplezier absoluut niet bevorderen. Ook zorgen de vele verhaallijnen die weinig samenhang vertonen ervoor dat de lezer compleet de weg kwijtraakt. Als laatste zijn de personages ook niet sympathiek. Dubbelblind is dus absoluut geen aanrader, al leken de thema's op de achterflap veelbelovend.

Recensie: Dubbelblind - Edward St Aubyn