De nieuwe dood - Corine Hartman RECENSIE

Recensie: De nieuwe dood - Corine Hartman

De nieuwe dood is de derde Faye van Laar-thriller geschreven door Corine Hartman. Borderliner Faye zit al enkele jaren in psychiatrische inrichting Groot Loenen, die onder leiding staat van haar vader. Het is geen normale inrichting, maar een zogeheten proeftuin voor de ideeën van een Amerikaanse hersenonderzoeker, Max Harris. Hij wil de toekomst van de mensheid redden en heeft hiervoor Het nieuwe leven bedacht. Een – volgens hem – ingenieus plan met grensverleggende inzichten over leven en dood, ziekte en gezondheid.

Meteen aan het begin van het boek merkte ik dat ik de vorige boeken van deze serie niet gelezen had, wat zorgt voor een flinke informatieachterstand. Er blijft gedurende het hele verhaal verwezen worden naar personages en gebeurtenissen uit de vorige twee boeken, waardoor ik het gevoel kreeg dat ik belangrijke dingen miste.

Desondanks wilde ik wel graag doorlezen, omdat het thema van dit boek me erg aansprak: hoe kunnen we de wereld redden van een bevolking die explosief groeit? Ook is het verhaal een flinke aanklacht tegen de farmaceutische industrie en hun immense invloed op onze gezondheidszorg. De vaart zit goed in het verhaal. Er gebeurt veel: de hoofdstukken zijn kort en worden steeds door de ogen van een ander personage verteld. De rode draad in het verhaal is Faye, de hoofdpersonage. Haar hoofdstukken worden verteld vanuit de ik-persoon, terwijl de overige hoofdstukken in personaal perspectief geschreven zijn. Dit houdt de verhaallijnen lekker afwisselend en je bekijkt het verhaal van meerdere kanten, wat verhelderend werkt.

Toch bleef ik achter met een onbevredigend gevoel, toen ik het boek dichtsloeg. Wat mij betreft was enkele hoofdstukken eerder de climax al geweest, en sudderde het verhaal daarna nog (onnodig) door. Ook de functie van het proloog snapte ik niet goed. De geloofwaardigheid en de diepgang miste op enkele momenten, waardoor situaties niet voldoende uitgewerkt werden om antwoord te geven op mijn vragen. Ook werden er enorm veel karakter opgevoerd, van wie de rol en bijdrage aan het verhaal niet altijd even duidelijk was. Zo wordt er aan de moeder van Lucas – een van de medepatiënten van Faye, een heel hoofdstuk gewijd, waarna ze eigenlijk niet meer in het boek terugkomt.

Al met al een vlot geschreven verhaal over een interessant en bovenal actueel thema. Qua uitwerking miste ik op enkele momenten wat diepgang en kwamen er té veel personages voorbij, waardoor ik de draad soms kwijt was. Het feit dat ik ook de eerdere delen niet gelezen had, en daardoor een informatieachterstand, zorgde ervoor dat ik het boek niet als heel positief heb ervaren. Wellicht is dit dus anders als je deel 1 en 2 wel hebt gelezen. Ik geef het boek twee sterren.

Recensie: De nieuwe dood - Corine Hartman