Dani Bennoni - Bart Moeyaert RECENSIE

Recensie: Dani Bennoni - Bart Moeyaert

Dani Bennoni: de kracht van niet uitgesproken woorden

In Dani Bennoni (lang zal hij leven) vertelt Bart Moeyaert (1964) over een jochie, Bing, dat graag een grote voetballer wil worden om daarmee iondruk te maken op zijn oudere broer, die vecht aan het front in de Tweede Wereldoorlog. Hij stelt zich daarmee voor een onbegonnen missie. De getalenteerde knaap die het hem moet leren zit het namelijk geheel niet zitten. Een simpel gegeven waar de auteur mee scoort in de literaire hoek.

In deze korte roman spreken de spelers zich niet uit. Dat biedt alle gelegenheid om  niet afgemaakte zinnen en gebaren een eigen invulling te geven. Over de oorlog wordt niet of nauwelijks gesproken. In de weinige woorden die eraan worden besteed kan de lezer een gegeven afleiden dat op de achtergrond meespeelt. De kleine botsingen ingevlochten in het grote gevecht. Knap geconstrueerd met een inkijk in wisselende hoop en wanhoop van een kind dat zo intens is.

Dertien korte hoofdstukken die ontroeren. Korte krachtige dialogen. Niet uitgesproken woorden die hard aankomen, wat de moederlijke zorg niet (volledig) kan compenseren. Natuurlijk is het voor Bing van essentieel belang om te slagen.  De voortdurende vernedering en de klappen kunnen hem niet los maken van het gevoel dat er achter dat alles een betere afloop gloort. Prachtig ingestoken op emoties , op niet kapot te krijgen optimisme. De drive die realisme overvleugelt. Een genot om te ervaren hoe diep je met worden kunt raken, krachtig en onderhoudend.

Een literaire voltreffer van een auteur die dit werk zag bekroond met de Boekenwelop en de Nienke van Hichtum-prijs. Eerder werd het oeuvre van Moeyart, zijn proza en poëzie, afgestemd op kinderen en volwassenen, onderscheiden met de Astrid Lindgren Memorial Award. Dan heb je het in je, want het is het hoogste wat je mondiaal kunt bereiken in de kinder- en jeugdliteratuur. Er gingen vele andere prestigieuze prijzen aan vooraf, hem toegekend in binnen- en buitenland.

Recensie: Dani Bennoni - Bart Moeyaert