Een man zijn - Nicole Krauss RECENSIE

Recensie: Een man zijn - Nicole Krauss

Een vrouw vertelt over haar jeugd in Zwitserland. Hoe ze daar samenleefde met twee oudere meisjes en hoe één daarvan haar vertelde over haar relatie met een getrouwde man.
Een danseres gaat naar Japan op tournee en ziet daar de acteur uit een film die haar wereld op zijn kop zette.
Een vrouw gaat in het appartement van haar overleden vader wonen en treft daar een vreemde aan, die er zich compleet thuis lijkt te voelen.
Nicole Krauss vertelt verhalen die alle emoties herbergen die het leven ons toewerpt, en hoe wij daar mee omgaan. Ze stelt de vraag wat ons een man of een vrouw maakt, wat ons mens maakt. 

Krauss' schrijfstijl is boeiend op een aangrijpende manier. Elk woord lijkt gewikt en gewogen en belast met een zwaarte die je als lezer voelt. De zinnen in Een man zijn hebben een perfecte constructie met een perfecte, maar sterk variërende, lengte en er is gewoon niets op aan te merken. En toch, mis je af en toe een snuifje leesplezier. Door het gewicht van die onnavolgbare stijl, wordt de magie platgedrukt en lijkt de inhoud niet altijd even sterk doel te treffen. De luchtigheid, die bittere noodzaak blijkt te zijn om de lezer genoeg ademruimte te geven, ontbreekt. Na het lezen van een verhaal ben je murw en dat nodigt niet uit om direct daarna nog een verhaal te tackelen. Je hebt eerder de neiging om hetzelfde verhaal nog een keer te lezen, om alles mee te krijgen. 

"Maar op het moment dat haar vriend begreep dat ze het koud had en dat hij ophield met praten om haar zijn eigen jas aan te bieden, voelde ze de pijn van wat ze miste." 

In Een man zijn ga je op zoek naar wat er in het hoofd van de personages speelt. Toch is het vaak maar één hoofdpersonage waar je meer van te weten komt en staan de rest van de personages in het teken van het verhaal. Alle hoofdpersonages voelen vaag aan, vaak naamloos (in ieder geval langere tijd) en soms duurt het ook even voor je weet of het een man of een vrouw is. Toch is de pijn die de hoofdpersonages voelen zichtbaar tussen de regels. Het leven is niet luchtig in de verhalen, er moet omgegaan worden met de moeilijke kanten van liefde, met verlies, met keuzes maken. De personages voelen levensecht aan, maar zijn niet scherp afgetekend. Er blijft veel ruimte over voor de lezer om zelf invulling aan te geven. Wat maakt dat iedereen wat anders uit elk verhaal, uit elk personage zal halen.  

Doorheen de verhalen loopt geen echte rode draad. Het leven misschien, als je er al wat van wil maken, maar dat is te veelomvattend om van een gemeenschappelijk element te spreken. Toch passen de verhalen bij elkaar en voel je als lezer geen breuk wanneer het ene klaar is en het volgende begint. De stijl van Krauss is erg herkenbaar en blijft consistent aanwezig, maar ook de sfeer van Een man zijn blijft trekken aan je ziel. Zodanig dat je er ongemakkelijk van wordt tijdens het lezen. Soms zelfs zodanig dat je de woorden die je leest niet goed opneemt. Wat eigenlijk opmerkelijk is, dat een auteur zoveel sfeer kan aanbrengen in het ritme van de taal dat je de inhoud niet volledig hoeft te snappen. Een man zijn is méér dan een bundel losse verhalen, maar blijft deels ook ongrijpbaar.  

Recensie: Een man zijn - Nicole Krauss