De rode koningin - Juan Gómez-Jurado RECENSIE

Recensie: De rode koningin - Juan Gómez-Jurado

De omslag van De rode koningin prijkt met complimenten en verwijzingen. Is dit terecht, of zouden deze loftuitingen juist het tegenovergestelde afdwingen en zijn het slechts loze beloftes? De lat wordt met zinnen als 'een nieuwe gouden standaard' en 'het beste wat de internationale thrillerwereld in jaren is overkomen' natuurlijk behoorlijk hoog gelegd.

Rechercheur Jon Gutiérrez heeft een prima staat van dienst... Tot hij het op een dag verpest. Hij wil een bevriende prostituee beschermen en luist haar pooier erin door vals bewijsmateriaal neer te leggen. Hij weet echter niet dat zijn goedbedoelde daad gefilmd werd en binnen de kortste keren staat het filmpje roodgloeiend op internet en heeft hij een schorsing aan zijn broek hangen. Als er een gruwelijke moord heeft plaatsgevonden, wil de politie graag de expertise van Antonia Scott. Zij wil echter al een paar jaar niets meer met de wereld te maken hebben. De enige manier waarop Jon het verloren vertrouwen terug kan winnen, is door Antonia te werven...

De rode koningin is opgedeeld in drie stukken. In het eerste deel wordt het perspectief voornamelijk vanuit de geschorste rechercheur Gutiérrez verteld; in het tweede deel krijgen we de zienswijze van Carla Ortiz, en in het derde deel is vooral de persoonlijke verhaallijn van Antonia Scott van belang. Hoewel de diverse inzichten een ander luik in het geheel openslaan, blijft de hoofdlijn toch het belangrijkste aspect van De rode koningin. Elk deel wordt ingeleid met een korte begeleidende tekst en een prent in zwartwit-stijl, waarna het zich vervolgt met een introductie van het personage dat zijn of haar perspectief deelt. De persoonlijke details die hierin gegeven worden zorgen voor een vlotte kennismaking en bieden de kans om een band met het personage te kweken. Het verschaft een knusse en huiselijke sfeer, maar heeft ook tot gevolg dat er minder ruimte voor spanning is. Juan Gómez-Jurado gebruikt veel speelruimte voor zijn inleiding en hierdoor is er maar weinig ruimte om een mooie spanningsboog te creëren. En juist op het moment dat er tensie voelbaar is, moet het plaatsmaken voor het volgende segment in het verhaal. Het verhaal maakt geen indrukwekkende stappen en doordat het tempo op dezelfde toon blijft en nauwelijks een uitdaging vormt, kabbelt De rode koningin slechts wat voort. 

Juan Gómez-Jurado heeft een fijne schrijfstijl. Hij legt de lat niet te hoog en maakt het zijn lezers nergens lastig. De rode koningin staat vol vlotte zinnen die af en toe een lading sarcastische humor bevatten. Hoewel deze stijl zeker niet iedereen buikpijn van het lachen zal bezorgen, weet het zeer zeker een glimlach op te wekken. De hoofdstukken zijn kort en doordat er voornamelijk simpele woorden in verschijnen, vlot het ontzettend snel.

Dus... Is De rode koningin echt zo goed als de pluimen beweren? Het lijkt vooral een lange aanloop naar een volgend deel te zijn. Hoewel de kennismaking met de karakters uitstekend is, weet het verhaal zich nergens voldoende te ontplooien en belemmert het gemis aan vaart de spanningsboog. Het eind weet echter ontzettend nieuwsgierig te maken naar het tweede deel in deze trilogie.

Recensie: De rode koningin - Juan Gómez-Jurado