Vlucht - Charlotte McConaghy RECENSIE

Recensie: Vlucht - Charlotte McConaghy

Door klimaatverandering zijn bijna alle wilde dieren uitgestorven. Hetzelfde lot zou de Noordse sternen ten deel kunnen vallen; vermoedelijk maken deze trekvogels nog één keer hun trek van het verre noorden naar het diepe zuiden. Franny Stone, al sinds haar jeugd in de ban van vogels, is vastbesloten deze reis met hen te maken. Ze overtuigt de kapitein en crew van een vissersboot haar mee te nemen, met de belofte dat de vogels hen naar de inmiddels ook zeldzame vis zullen leiden. Wat ze niet vertelt, is welke geheimen ze met zich meezeult en dat die haar 's nachts achtervolgen in haar nachtmerries. Maar naar mate de reis vordert, raakt Franny steeds verder verstrikt in haar herinneringen en kan ze die niet langer alleen voor zichtzelf houden.

Een dystopische roman beschrijft een (toekomstige) samenleving die alleen maar vervelende en nare kenmerken heeft, zoals onderdrukking, geweld en uitbuiting. Het scheelt niet veel of de debuutroman van de Australische Charlotte McConaghy, zou ook een plekje binnen dit genre mogen krijgen. Vlucht speelt in een niet nader benoemde, vermoedelijk schrikbarend nabije toekomst, waarin zo goed als alle wilde dieren op aarde uitgestorven zijn. Klimaatverandering en de vernielzucht van de mens hebben hiertoe geleid. Echt dystopisch wordt het niet, want McConaghy maakt er niet veel woorden aan vuil. Maar misschien is de vanzelfsprekendheid waarmee ze dit feit presenteert, nog wel angstaanjagender dan als ze het heel uitgebreid had uitgewerkt.

Vlucht gaat met name over Franny, een vrouw getekend door haar verleden. Er zit enorm veel onrust in haar. Al vanaf haar vroege jeugd kan ze het zomaar ineens op haar heupen krijgen en neemt ze de benen. Dat maakt het voor haar lastig om echt een thuis te hebben en relaties op te bouwen. Ook met de lezer, want Franny is niet echt een zonnestraaltje. Dat maakt Vlucht aan het begin wat ontoegankelijk, helemaal in combinatie met de informatie over vogels en wereldzeeën. Maar McConaghy is een vaardig verteller. Heel langzaam onthult ze stukje bij beetje meer over het verleden van Franny, waardoor je steeds beter gaat begrijpen wat haar drijft.

Zo groeit met het begrip voor Franny ook het respect voor McConaghy als schrijver en de fascinatie voor het verhaal. Je moet er even de tijd voor nemen, want de puzzel begint pas een plaatje te vertonen als er veel stukjes op hun plek liggen. Maar als je verder in het boek komt, begin je te zien hoe knap Vlucht in elkaar zit. Dit boek is meer dan een mooi geschreven ode aan de relatie tussen mensen en dier. Langzaam wordt er steeds weer een tipje van een sluier opgelicht, waardoor je meer inzicht krijgt in Franny's verleden. Ondertussen wordt met die kennis ook het verhaal in het heden steeds boeiender. En gloort er aan het einde toch nog een beetje hoop aan de horizon.

Recensie: Vlucht - Charlotte McConaghy