Het einde van de Dood - Cixin Liu RECENSIE

Recensie: Het einde van de Dood - Cixin Liu

Het einde van de Dood van Cixin Liu is het derde deel en slot van de 'Drielichamen' trilogie van deze Chinese schrijver. Voor deel 1 kreeg Cixin de Hugo Award en de trilogie zal voor Netflix worden verfilmd. 

In Het Donkere Woud heeft de lezer Luo Ji leren kennen, een laconieke ongrijpbare astronoom, die aangewezen werd als Muurschouwer. Hij heeft als enige Muurschouwer overleefd en kwam met de theorie van het Donkere Woud. Het Universum is als een donker woud, waar vele jagers rondsluipen. Blind voor elkaar, niet wetend waar de anderen zijn, maar allen op zoek naar prooi om te overleven.  Ye Wenjie heeft met haar via de zon als versterker, uitgezonden signaal en contact met de Trisolarianen, luid aan de jager Trisolaris laten weten waar de Aarde is en zo is de mensheid prooi geworden. Het plan van de andere Muurschouwers om de Aarde te verdedigen met een vloot van 2000 ruimteschepen en kernraketten faalde jammerlijk. Met 1 druppel (eigenlijk ook een sofon) vernietigde Trisolaris in de Doemsdagslag of de Slag van de Duisternis alle schepen op 7 na. Die zeven verspreiden zich in de ruimte. Luo Ji heeft daarop de Donkere Woud Afschrikking ontwikkeld. Door onopgemerkt een ring van kernbommen te plaatsen rond de Zon en via de sofonen Trisolaris te laten weten dat hij volledig bereid is die op te blazen. Zo zou hij iedere andere jager in het Donkere Woud laten weten waar de Aarde is en eigenlijk ook de Aarde te vernietigen en daarmee Trisolaris indirect ook vernietigen, want men heeft geen planeet meer om naar toe te vluchten. Op deze manier heeft Luo Ji de Trisolarianen gedwongen met de mensheid samen te werken en hun technologie te delen om de Aarde bewoonbaar te maken voor beide volkeren. Na de Gouden Era en het Grote Ravijn (toen alles ineen stortte)breekt nu het Tijdperk van de Afschrikking aan. 

Luo Ji heeft 185 jaar in hibernatie doorgebracht en na zijn ontwaken in het Tijdperk van Afschrikking heeft hij nog een paar jaar rustig kunnen leven met zijn eveneens ontwaakte gezin. Daarna heeft hij zijn taak als Zwaardhouder op zich genomen. De Donkere Woud dreiging hangt als een zwaard van Damocles boven de hoofden van beide werelden. Al meer dan 50 jaar houdt hij de detonatieknop in handen en houdt hij de Trisolarianen in de gaten. Er zijn nog steeds Escapisten. Mensen die hun vrijheid zoeken in de ruimte. Echter dat kunnen de mensheid en Trisolaris niet toestaan. Andere jagers mogen immers geen weet krijgen van de Aarde. Er wordt dus door beiden gejaagd op deze vluchtelingen om hen terug te halen en te straffen. Luo Ji echter is nu 101 jaar oud en zal zijn Zwaardhouder positie opgeven. Drie eeuwen heeft hij min-of-meer gewaakt over de mensheid en nu is het genoeg. Men kiest een ook ontwaakte ruimtevaartdeskundige uit, een vrouw genaamd Cheng Xin. Zij heeft kennis van het Donkere Woud project nog uit de 21ste eeuw, waar mensen nu in het Tijdperk van Afschrikking niet meer zoveel van weten.  Waar de Trisolarianen de onvoorspelbare Luo Ji nooit hebben kunnen peilen en ze nooit zeker waren of hij wel of niet op de knop zou drukken, kunnen ze Cheng Xin echter wél lezen.....met alle gevolgen van dien. 

De delen van deze trilogie zijn niet afzonderlijk te lezen. Je moet ze allemaal gelezen hebben willen de gebeurtenissen duidelijk worden. Toegegeven ik moest er even inkomen. Soms dwaalde de aandacht ook even af, omdat bepaalde teruggrijpende stukken (fragmenten uit het Verleden buiten de Tijd) verwarrend waren en zoals gezegd, dat leest niet makkelijk. Vooral ook omdat Cixin Liu vaak de chronologische volgorde loslaat en terug grijpt in tijd, maar ook vooruit springt. Met name hierdoor is Het einde van de Dood weer wat moeilijker te volgen dan Het Donkere Woud. Het Drielichamen Probleem was technisch en wetenschappelijk met nadruk op de uitleg van de wereld van Trisolaris en de normen en waarden van politieke systemen en werelden. In Het Donkere Woud, ging het meer over de personages en waar ze staan in het verhaal. Wat is hun belang en wat zijn hun beweegredenen en emoties. En in Het einde van de Dood gaat het over het lot van de mensheid. De evolutie eigenlijk. Het wordt mooi verwoord door Cixin Liu zelf: "...toen in het begin van het leven de eerste vissen het land op klommen, waren ze geen vissen meer. Op dezelfde manier zullen mensen als ze de ruimte in gaan, geen mensen meer zijn...". 

Het einde van de Dood is filosofischer dan de vorige delen. Cixin Liu gaat uit van de stelling dat het Universum dichtbevolkt is en hoezeer is het universum door het leven veranderd? Is de natuur op Aarde eigenlijk wel echt natuurlijk?  Is de mens nog wel menselijk? Wetenschap en Chinese historie, zo prominent aanwezig in de vorige delen, zijn wat meer op de achtergrond geraakt in dit deel. Hetgeen juist goed is, want Het einde van de Dood speelt geheel in de toekomst en maakt gebruik van nu wel echt fictieve science. 

Je ziet een versmelting van Mens en Trisolaris, zelfs nog voor de Trisolarianen werkelijk aangekomen zijn. De mensheid leeft nu gedeeltelijk onder de grond en er is een futuristische maatschappij ontstaan dankzij de technologie die de Trisolarianen delen met de mensheid. Er is een ambassadrice een sierlijke kunstmatige robotvrouw, bestuurt door de sofonen, Sofon genaamd, die de schakel vormt tussen Mensheid en Trisolarianen. Mensen verliezen hun ruwere uiterlijk. Iedereen ziet er nu knap en glad uit. Bijna vrouwelijk en sierlijk. Bezit en huizen zijn er niet echt meer. Mensen leven in gemeenschappen en boomvormige gebouwen in rust en harmonie. Geweld en opstand worden ook hard bestraft: verbanning naar een gevangenis in de ruimte of de dood. De Trisolarianen leren echter ook van de Mensheid. Ze zijn niet langer transparant meer, maar leren hoe te liegen en te bedriegen. De inmiddels 4 druppels houden de wacht in de ruimte, evenals de Donkere Woud afschrikking...een beetje zoals de kernwapen dreiging in de Koude Oorlog. Een wankel evenwicht van bijna 200 jaar. Maar zoals Cixin Liu duidelijk naar voren laat komen: aan alles komt ooit een einde en dan begint het gewoon weer opnieuw... 

Ik geef Het einde van de Dood van Cixin Liu 5 hartjes. Als je echt een science fiction fan bent, raad ik je aan om Cixin Liu's trilogie te gaan lezen. Je moet je er even toe zetten, want het zijn drie dikke pillen, maar zeker de moeite waard. Verwacht geen Star Trek of Star Wars, dit is geen science fiction vermengd met fantasy. Het is wetenschappelijk onderbouwd, maar ook voor leken goed te volgen. Personages en hun karkatereigenschappen blijven in principe oppervlakkig omdat ze in dienst staan van het verhaal en de gebeurtenissen. Ze dragen het stokje steeds over en zo ontvouwt het verhaal zich. Een verhaal over de ontwikkeling van de mensheid ten opzichte van het Universum. Ambitieus, maar goed doordacht van Cixin Liu.

Recensie: Het einde van de Dood - Cixin Liu