De man die alles zag - René Huigen RECENSIE

Recensie: De man die alles zag - René Huigen

De man die alles zag is een 'highbrow' roman van René Huigen waardoor je jezelf in de literaire en creatieve scene waant. Hierin lopen de 'gewone'  dagelijkse bezigheden in Amsterdam en het verleden continu door elkaar, want waar staat deze scene nu en is het wel zo groots en meeslepend als iedereen altijd heeft gedacht? In De man die alles zag wordt je door René meegenomen in zijn gedachten en herinneringen.

Het verhaal start met de strijd die de schrijver heeft met de typemachine waarop hij dit boek wil gaan schrijven. Het moet gaan over het verontrustende tijdsbeeld van deze eeuw. Hierin kan de typmachine gezien worden als een object wat staat voor 'vroeger was alles beter' maar in de loop van het boek komt hij er vanzelf achter dat het leven (en de typmachine) door hedendaagse ontwikkeling misschien wel positief veranderd zou kunnen zijn.

Je vliegt elke alinea naar een andere verhaallijn, het heden waarin er geschreven wordt op de typemachine en de buurvrouw die last heeft van het getik naar bijna nostalgische verhalen en herinneringen over de vriendschappen die er in deze artistieke scene allemaal zijn ontstaan en gevormd. Joost Zwagerman, Gerrit Komrij, Rob Scholte en vele andere bekende namen uit de jaren tachtig komen veelvuldig voor in De man die alles zag. Deze namedropping van 'bekende' Nederlanders zorgt ervoor dat je je alleen goed kunt identificeren met de hoofdpersoon als je bekend bent met deze scene. Je mist veel clues en verhaallijnen als je de achtergrond en hun oeuvre niet kent.

Aan de schrijfstijl en het taalgebruik kun je merken dat de schrijver van De man die alles zag een dichter is en vooral schrijft voor de populatie die houdt van hoogstaande literaire boeken. Hij maakt veel gebruik van beeldspraak en de schrijfstijl bevat veel ingewikkelde en soms wat gedateerde woorden. Daarnaast zitten er door het idee dat het geschreven is met een typemachine vaak spelfouten waardoor de typemachine een rode draad zou moeten vormen in het verhaal, maar het is nogal storend en overbodig. 

Waarschijnlijk kan je jezelf goed identificeren met de hoofdpersoon van De man die alles zag als je jezelf in de artistieke scene bevind en veel andere 'bekende' schrijvers en kunstenaars (uit de jaren tachtig) kent. Doordat je door verschillende verhaallijnen heen schiet moet je goed opletten en bij blijven, wat door het taalgebruik niet altijd makkelijk is. Hierdoor kom je moeilijk door de materie heen en begrijp je soms weinig van het achterliggende gedachtegoed. Als je wel houdt van een uitdaging en literair goed onderlegd bent zou ik zeker een poging wagen.

Recensie: De man die alles zag - René Huigen