Een extra paar handen - Kate Mosse  RECENSIE

Recensie: Een extra paar handen - Kate Mosse 

Hoewel Kate Mosse met name bekend is als auteur van een niet onaanzienlijk repertoire aan historische romans, schrijft zij dit keer een heel ander verhaal. In Een extra paar handen vertelt Mosse over haar eigen ervaringen als mantelzorger van haar ouders en schoonmoeder gedurende de afgelopen paar jaar in Groot-Brittannië. Het zorgen voor een familielid of dierbare die steeds minder zelfstandig wordt en meer en meer hulp nodig heeft bij de activiteiten van het dagelijks leven, heeft óók een groot impact op het leven van een mantelzorger en diens gezin. Het zo nauw verbonden zijn met een (groot)ouder, maakt dat je enerzijds veel voldoening en sociale interactie krijgt, maar anderzijds het gat bij een uiteindelijk en onvermijdelijk verlies ongelooflijk groot is. Het verzorgen van jonge kinderen levert slapeloze nachten op, maar ook dat van ouderen. Het continu alert zijn en het onrustige gevoel hebben dat je telefoon 's nachts kan afgaan met slecht nieuws, maakt dat het verantwoordelijkheidsgevoel oneindig groot is. En dat gevoel is moeilijk in balans te houden. 

In dit non-fictie verhaal schrijft Mosse over het verzorgen van haar familie en wat dat voor haar betekende. Een aantal jaar geleden is Mosse samen met haar echtgenoot en gezin van Londen naar het platteland in Chichester verhuisd, waar ze een grote woning kochten. Haar schoonmoeder kon bij hen inwonen, en een aantal jaren later konden ook haar ouders in de aanleunwoning terecht. Het is niet alleen fijn iedereen zo dicht bij elkaar te hebben, maar zo kan iedereen ook nog eens voor elkaar zorgen. In Een extra paar handen vertelt Mosse aan haar lezers hoe zij en haar moeder voor haar vader met Parkinson zorgden. Na een ongeval ging hij snel achteruit. Na zijn overlijden zorgde Mosse voor haar moeder, maar ook haar schoonmoeder Granny Rosie, die zelf al in haar negentiger jaren is, houdt haar vaak gezelschap. Na het overlijden van ook haar moeder, ervaart Mosse een immens verdriet dat zij moeilijk kan plaatsen. Ondanks dat je altijd weet dat het onvermijdelijke dichterbij komt, toch kun je je er niet op voorbereiden. Het schrijven van Een extra paar handen helpt haar mede om het verlies van haar ouders te verwerken. Ook schoonmoeder Granny Rosie is al op aanzienlijke leeftijd, en Mosse en haar familie zorgt nog elke dag liefdevol voor haar, door dik en dun.  

Een extra paar handen is een oprecht en zeer menselijk verhaal over de beslommeringen en realiteit van het dagelijks leven. Mosse vertelt niet zomaar een verhaal, maar schrijft vanuit haar hart over haar eigen ervaringen. Over de mooie en goede tijden samen, maar ook de harde realiteit, het verdriet en verlies. Het leven van een mantelzorger is zwaar, en wordt dikwijls onderschat. Zo laat Mosse ook een kritische noot doorschemeren over de Britse gezondheidszorg en hoe ervanuit gegaan wordt dat een deel van de bevolking zelf voor hun familie en/of ouderen zorgt, maar daar tegelijkertijd niets tegenover ziet staan. Het zorgen voor een geliefde kan zelfs zoveel tijd in beslag nemen dat er geen tijd meer is voor een baan ernaast. Maar de vergoedingen die men van de overheid ontvangt zijn te laag om van te kunnen leven. Hoewel Mosse toegeeft dat zij en haar gezin het goed voor elkaar hadden, laat zij ook blijken dat dat voor lang niet iedereen geldt. En voor die kwestie vraagt zij ook in Een extra paar handen de aandacht. Zij hoopt vooral dat zij met haar verhaal inzicht kan geven in mantelzorg en hoopt dat mensen die zich in vergelijkbare situaties verkeren zich erkend en gesterkt voelen. 

Ondanks het bijzondere thema van Een extra paar handen, en het mooie en oprechte verhaal, is de Nederlandse uitgave geen redactioneel hoogstandje. Er vindt zeer veel herhaling plaats. Hier en daar zijn precies dezelfde zinnen te lezen in verschillende hoofdstukken. Ook zijn er veel typ- en schrijffoutjes in de vertaling te vinden, dat erg stoort tijdens het lezen. Een extra paar handen is inhoudelijk een verhaal naar je hart en het is daarom erg zonde dat de leeservaring niet net zo bevredigend is als het verhaal zelf.

Recensie: Een extra paar handen - Kate Mosse