Een Liefde - Sara Mesa RECENSIE

Recensie: Een Liefde - Sara Mesa

Nat woont midden in de stad maar de muren komen op haar af. Daarom huurt ze een huis in La Escapa, een dorpje waar de tijd stil lijkt te staan. De woning zelf hangt van ellende aan elkaar, maar Nat besluit er het beste van te maken. Haar dorpsgenoten helpen haar waar ze kunnen, anders dan haar huisbaas, een akelige vent die soms ongevraagd binnen staat.
Zo volgen we Nat in haar nieuwe leven, waar ze probeert alle obstakels te navigeren zonder daarbij zichzelf kwijt te raken.

Een klein boekje, als je het zo in je hand weegt. Maar toch is Een Liefde verkozen tot beste roman van Spanje 2020. Waarom? Dat wordt eigenlijk vrij snel duidelijk. Vanaf de eerste pagina hangt er een stilte over het verhaal die je nog maar zelden tegenkomt. Mesa's woorkeuze is zorgvuldig, er wordt geen woord teveel gezegd. Toch is er niets dat je mist. De hitte, het dorp, het vervallen huis, alles neemt meteen gestalte aan in je verbeelding. Juist omdat er zoveel ruimte is tussen de woorden is het makkelijk om invulling te geven aan wat er 'mist'.

Waar deze ruimte ook voor zorgt is perspectief. Je waant je als het ware in vogelvlucht boven La Escapa, en houdt een haviksoog op alle onderlinge verbindingen in het kleine dorp. Mesa houdt je aandacht op die manier vast, door je zelf de kleine dingen te laten uitpluizen. Zo ontpopt Een Liefde zich tot een nuchtere maar prachtige roman.

Mesa weet ook een bepaalde afstand te scheppen tot de hoofdpersoon, Nat. Iets wat weinig schrijvers juist goed lukt. Maar ook Nat wordt meegenomen in diezelfde overlappingen, al is ze het brandpunt van Een Liefde. Daarmee creëert Mesa een kloof tussen lezer en verhaal. Maar juist daardoor ontstaat een soort intrige. Wie is Nat? Wat maakt dat ze zich zo schichtig voelt bij niet alleen huisbaas, maar ook Piter de hippie en Andreas de Duitser?

Stukje bij beetje ontrafelt Een Liefde zich. In nog geen tweehonderd pagina's aan kwetsbaarheid, openheid, eerlijkheid en bedrog leer je eigenlijk drie personen heel intiem kennen op afstand. En daarmee waarschijnlijk Mesa zelf ook. Want wie op deze manier kan schrijven over Een Liefde, of elke liefde eigenlijk, schenkt een beetje van zichzelf aan haar kunst. Dat wij daar vervolgens deel van mogen uitmaken getuigd alleen maar van vertrouwen. In haar publiek en in zichzelf.

Recensie: Een Liefde - Sara Mesa