Het papieren paleis - Miranda Cowley Heller  RECENSIE

Recensie: Het papieren paleis - Miranda Cowley Heller 

Op het eerste zicht zou je zeggen dat Elle alles heeft wat ze verlangt. Een goede baan, een lieve man en drie gezonde kinderen. Toch neemt ze in een opwelling een enorm risico door seks te hebben met haar beste vriend. Dat moment zet haar voor de keuze, verdergaan met het leven waar ze in zit of kiezen voor de man waar ze al haar hele leven verliefd op is, maar die ook al haar geheimen kent. Door de twijfel die ontstaat, komen ook gebeurtenissen uit het verleden weer naar boven. Gebeurtenissen die Elle veilig weggeborgen had. 

Het papieren paleis is een roman over relaties in alle vormen. Romantiek, vriendschap en familiebanden worden bekeken vanuit verschillende oogpunten en dat levert bijzondere inzichten op. Elk van de relaties heeft een rauw randje en die randjes worden één voor één ontrafeld doordat Miranda Cowley Heller het verleden tot leven laat komen in de flashbacks. Wat je in de tegenwoordige tijd te zien krijgt als lezer is maar de top van de ijsberg en onder het water zit nog een hele grote massa. Een giftige massa mag je wel zeggen, want er is veel gebeurd.  

Elle's familie heeft het nodige te verwerken gehad in de loop van de geschiedenis. Het papieren paleis voelt soms bijna aan als een opsomming van ellende en in dit geval geldt het principe dat overdaad schaadt. De uitwerking van bepaalde cruciale gebeurtenissen blijft beperkt en dat limiteert hun impact. Met name één kerngebeurtenis komt helemaal niet zo goed uit de verf als gewenst en je bent er als lezer zo voorbij. Daarbij komt ook dat de geloofwaardigheid van het verhaal daalt bij elke extra tegenslag die aan bod komt.  

De personages rondom Elle zijn karikaturaal en staan volledig in het teken van het verhaal. Met name Peter, Wallace en Jonas krijgen voor de lezer geen diepgang en blijven daardoor erg neutraal. Het is moeilijk om een mening over hen te vormen, want alles wat ze doen lijkt oppervlakkig. Elle zelf is wel goed uitgewerkt en naarmate je meer over haar verleden te weten komt, neemt ze een erg realistische vorm aan. Je leeft mee met haar en probeert haar ook te begrijpen, iets wat het ene moment beter lukt dan het andere. Toch kan je als lezer niet anders dan van haar gaan houden.  

De schrijfstijl van Cowley Heller voelt met name in het begin van het boek erg stug. Het is moeilijk om door te lezen omdat de zinnen niet lijken te vlotten. Het resultaat daarvan is een neiging om Het papieren paleis weg te leggen en later weer op te pakken en dat helpt niet bij het vinden van verbinding met het verhaal. Naarmate je langer leest en verder in het boek komt, ontstaat er wel gewenning en valt de wat verheven stijl minder op. Het is niet zo dat er veel oubollige of moeilijke woorden gebruikt worden en dus kan het ook aan de vertaling liggen, maar daarvoor zou de originele versie erbij gepakt moeten worden. 

Wat zeker niet helpt bij het lezen zijn de sprongen in de tijd. Het feit dat Elle seks heeft met Jonas roept herinneringen op en dat geeft aanleiding tot een groot aantal flashbacks. Deze zijn chronologisch, maar gaan ook verder terug dan enkel de herinneringen van Elle, dus het is met name in het begin van deze vertellingen niet makkelijk om het 'nut' ervan te doorgronden. Iets wat ook bij het dichtslaan van Het papieren paleis niet voor alle flashbacks duidelijk is trouwens. Het einde van de flashbacks is af en toe ook erg abrupt, waardoor je weer in het eigenlijke verhaal 'valt'. 

Het papieren paleis is een boek dat niet helemaal in evenwicht lijkt. Er zitten veel emotionele momenten in, maar door de overvloed eraan raken ze de lezer niet. Het boek laat je wel nadenken, maar daar had Cowley Heller meer rust en ruimte voor mogen creëren. Ook al is Elle een mooi hoofdpersonage, de rest van de personages lijken in haar dienst te staan en laten daardoor weinig indruk na. Iets wat eigenlijk voor het hele verhaal geldt. 

Recensie: Het papieren paleis - Miranda Cowley Heller