Stenen eten - Koen Caris RECENSIE

Recensie: Stenen eten - Koen Caris

Ben zit in havo 5 en gaat bijna de eindexamenperiode in. De hitte drukt op de jonge leerlingen, een eerste huilbui tijdens wiskunde, de eerste pre-examenfeestjes. Dan wordt het kleine dorp opgeschrikt door een reeks zelfmoorden. Op brute wijze wordt Ben herinnert aan de zelfmoord van zijn zus Kim drie jaar daarvoor. Leert Ben eindelijk zijn schuldgevoelens los te laten?

Stenen eten is de indrukwekkende debuutroman van Koen Caris. Vanaf de allereerste pagina grijpt deze roman de lezer aan en laat daarna deze aandacht niet meer los. In deze ingrijpende roman duikt de lezer in het leven van de zeventienjarige Ben. Ben kampt met de begrijpelijke onzekerheden van een puber, wat zorgt voor veel herkenningspunten, zeker voor een jonge lezer. Toch gaat de weg van Ben naar het volwassen worden niet zoals de ontwikkeling van de gemiddelde puber gaat. Stenen eten gaat over rouw, pijn, angst, schuldgevoel, verdriet, anders zijn en opgroeien. Door het stellen van treffende vragen en het uitgebreid kijkje in de gedachten van Ben weet Koen Caris met Stenen eten de lezer te prikkelen na te denken over de sterke verhaallijn van Stenen eten.

Het bekrompen dorp waar Ben woont is verstikkend, zelfs voor de lezer. Toch is de manier waarop deze jongen zich hier doorheen beweegt fascinerend. Door zijn rake observaties kan je als lezer niets anders dan met hem meeleven en hem bewonderen in het vinden van zijn weg door het leven. Tegelijkertijd draagt het verhaal een bepaalde onderhuidse spanning met zich mee, zodat de lezer altijd gefocust is op wat nog gaat komen.

Hoewel de titel van deze debuutroman op het eerste gezicht niet heel aantrekkelijk lijkt, ontdekt de lezer gaandeweg dat Koen Caris deze wel zeer goed heeft gekozen. De achterliggende betekenis vat dit indrukwekkende verhaal perfect samen. Aangezien Stenen eten uit meerdere lagen is opgebouwd, vraagt het soms wat behendigheid van de (jonge) lezer om Stenen eten om het verhaal goed te begrijpen. Tegelijkertijd helpen de herkenbare verhaallijn, de spanning en de ontwikkeling van Ben de lezer door dit indrukwekkende verhaal naar het ietwat abrupte einde.

Alles bij elkaar genomen is Stenen eten een intrigerend verhaal dat de lezer niet onberoerd laat. Door de vele herkenningspunten, zeker voor tieners, is Stenen eten een perfecte roman voor de beginnende lezer die is geïnteresseerd in psychologische romans. Maar het indrukwekkende verhaal spreekt ook volwassen lezers aan. Door de verschillende lagen, het vlotte en herkenbare proza, de intense thema's en de beeldende schrijfstijl verdient Stenen eten absoluut een plekje op de lijst van 'Lezen voor de Lijst' of in de boekenkast van de liefhebber van psychologische romans!

Recensie: Stenen eten - Koen Caris